Ο Γιάννης Πουλόπουλος Τραγουδά Σώτια Τσώτου

 

Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με την σημαντική στιχουργό Σώτια Τσώτου αποτελεί μία από τις πιο αξιόλογες και επιτυχημένες της καριέρας του, τουλάχιστον όσον αφορά τα χρόνια που δισκογραφούσε στη ΜΙΝΟΣ.

Αυτή η πολύ σπουδαία συνεργασία ξεκίνησε το 1977 σε ένα δίσκο-σταθμό στην καριέρα του μεγάλου ερμηνευτή. Φυσικά, πρόκειται για το "Αγάπαμε", δίσκος με τον οποίο ο Πουλόπουλος αποφασίζει να κάνει στροφή στο ρεπερτόριο του, περνώντας από το ελαφρολαϊκό, με το οποίο είχε καθιερωθεί, στο ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι, που ήταν αρκετά δημοφιλές εκείνη την εποχή, το οποίο χαρακτηριζόταν από τον μεταγλωττισμένο στίχο. Στον δίσκο αυτό, ακούγονται δύο μεταγλωττισμένα τραγούδια, το "Φταίω Εγώ" και το πασίγνωστο "Αγάπαμε", το οποίο στάθηκε και αφορμή να συνεχίσει να ερμηνεύει μεταγλωττισμένα τραγούδια. Πέρα από αυτά τα τραγούδια, όμως, υπάρχουν και άλλα, κυρίως σε μουσική Γιάννη Σπανού και Γιώργου Κριμιζάκη. Πιο συγκεκριμένα, ο Γιώργος Κριμιζάκης υπογράφει τη μουσική σε 4 τραγούδια του δίσκου, των οποίων οι στίχοι είναι της Σώτιας Τσώτου. Φυσικά, πρόκειται για τα αρκετά γνωστά "Μου Πες Σ' Αγαπώ", "Θυσία" και "Δεν Καταλαβαίνει", που ακούστηκαν αρκετά, και για το πασίγνωστο "Τα Ψέματα", το οποίο ακούγεται ακόμα και σήμερα. Ίσως, το συγκεκριμένο τραγούδι να είναι και το πιο όμορφο τραγούδι της Τσώτου που έχει ερμηνεύσει ο Πουλόπουλος. Ο δίσκος αυτός έγινε χρυσός και τα περισσότερα από τα τραγούδια του ακούγονται μέχρι και σήμερα και, εν μέρει, αυτό οφείλεται και στους στίχους της Τσώτου. 

 Η πολύ μεγάλη επιτυχία των 4 αυτών τραγουδιών, οδηγεί τον Πουλόπουλο να συνεργαστεί ξανά με την Σώτια Τσώτου, στον επόμενο προσωπικό του δίσκο, που, ουσιαστικά, αποτελεί συνέχεια του "Αγάπαμε", τον "Για Σένα", που κυκλοφόρησε το 1978. Σε αυτό τον δίσκο, ο Πουλόπουλος ερμηνεύει 3 τραγούδια σε στίχους της Τσώτου, για άλλη μια φορά, όλα σε μουσική του Κριμιζάκη. Αυτά είναι τα "Λιώνω", "Δυο Καημοί" και "Εσύ Μ' Έκανες Τραγουδιστή", από τα οποία τα πρώτα δύο γνώρισαν κάποια επιτυχία. Πάντως, πρόκειται για τρία πολύ όμορφα τραγούδια και από τα καλύτερα αυτού του δίσκου.

 Η επόμενη δισκογραφική συνάντηση των δύο καλλιτεχνών λαμβάνει χώρα ένα χρόνο αργότερα, το 1979, στον επόμενο προσωπικό δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή, "Αν Γυρίσεις Αν". Αυτός ο δίσκος έχει καθαρά ευρωπαϊκό στοιχείο και απομακρύνεται κατά πολύ από το ελληνικό, όσον αφορά το μουσικό κομμάτι. Η Σώτια Τσώτου, σε αυτό τον δίσκο, αναλαμβάνει να γράψει τους στίχους σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του δίσκου, το πολύ γνωστό "Στάσου Που Πας" του Χρήστου Γκάρτζου, τραγούδι που, λίγο καιρό αργότερα, ερμήνευσε και ο Κώστας Χατζής σε μουσική του. 

 Την επόμενη χρονιά, το 1980, κυκλοφόρησε ο προσωπικός δίσκος του Πουλόπουλου, με τίτλο "Δεν Ξεχνιέσαι". Στον δίσκο αυτό, η Σώτια Τσώτου έχει πιο μεγάλη συμμετοχή από κάθε άλλο δίσκο του ερμηνευτή, καθώς γράφει τους στίχους στα 6 από τα 12 τραγούδια του. Συγκεκριμένα, η σπουδαία στιχουργός έγραψε τα "Έτσι Είναι Εμένα Η Καρδιά Μου", "Αγαπώ Για Δυο" και "Χάσαμε Κάθε Επαφή" του Δημήτρη Σταμπούλη, από τα οποία το τελευταίο είχε κάποια επιτυχία, το "Στον Κόσμο Την Πόρτα Μου Σφράγισα" του Μανώλη Σουβατζή, αλλά και τους ελληνικούς στίχους στα δύο μεταγλωττισμένα τραγούδια του δίσκου, τα "Αγάπη Μου" και το ομώνυμο, που έγιναν και οι μεγαλύτερες επιτυχίες του δίσκου. Σε αυτό το σημείο, η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών διακόπτεται για αρκετά χρόνια. 

 Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Πουλόπουλος έκανε πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, καθώς επανήρθε στο ελαφρολαϊκό ρεπερτόριό του, και ανανέωσε τις συνεργασίες του με τον Γιάννη Σπανό και τον Μίμη Πλέσσα, με τους οποίους είχε γράψει ιστορία στο παρελθόν. Στις αρχές του 1990, ο μεγάλος ερμηνευτής αποχωρεί από τη ΜΙΝΟΣ και εντάσσεται στο δυναμικό της ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ. 
 Το 1991, κυκλοφορεί ο πρώτος του δίσκος στη νέα του εταιρεία, που φέρει ως τίτλο το όνομά του. Σε αυτό τον δίσκο, συναντιέται δισκογραφικά, μετά από 11 ολόκληρα χρόνια, με την Σώτια Τσώτου, σε ένα πολύ όμορφο τραγούδι του Γιώργου Κριμιζάκη, το "Σ' Αγαπώ Μα Είναι Αργά", το οποίο γνώρισε κάποια επιτυχία και απέδειξε πως ακόμα και μετά από τόσα χρόνια μπορούν οι δύο καλλιτέχνες να έχουν καλή "χημεία". Αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία τους συνεργασία, μιας και ο μεγάλος ερμηνευτής, ένα χρόνο αργότερα, αποφάσισε να απομακρυνθεί για μια πενταετία από τη δισκογραφία, γεγονός που εμπόδισε κάποια νέα συνεργασία τους.

 Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με την Σώτια Τσώτου είναι μία από τις πιο σημαντικές, αξιόλογες και εμπορικά επιτυχημένες της καριέρας του, τουλάχιστον από τα μισά της δεκαετίας του '70 και έπειτα. Η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών διήρκεσε 14 χρόνια, από το 1977 έως και το 1991, στα οποία ο Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 15 τραγούδια σε στίχους Σώτιας Τσώτου, από τα οποία τα περισσότερα έγιναν επιτυχίες και ήταν σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη. Τα τραγούδια αυτά αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:

ΜΙΝΟΣ

 01. Μου Πες Σ' Αγαπώ (1977) Γιώργου Κριμιζάκη

 02. Θυσία (1977) Γιώργου Κριμιζάκη

 03. Δεν Καταλαβαίνει (1977) Γιώργου Κριμιζάκη

 04. Τα Ψέματα (1977) Γιώργου Κριμιζάκη

 05. Λιώνω (1978) Γιώργου Κριμιζάκη

 06. Δυο Καημοί (1978) Γιώργου Κριμιζάκη

 07. Εσύ Μ' Έκανες Τραγουδιστή (1978) Γιώργου Κριμιζάκη

 08. Στάσου Που Πας (1979) Χρήστου Γκάρτζου

 09. Αγάπη Μου (1980) Dario Baldan Bembo-Giovanni Conte

 10. Δεν Ξεχνιέσαι (1980) Camilo Blanes

 11. Έτσι Είναι Εμένα Η Καρδιά Μου (1980) Δημήτρη Σταμπούλη

 12. Αγαπώ Για Δυο (1980) Δημήτρη Σταμπούλη

 13. Χάσαμε Κάθε Επαφή (1980) Δημήτρη Σταμπούλη

 14. Στον Κόσμο Την Πόρτα Μου Σφράγισα (1980) Μανώλη Σουβατζή

ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ

 15. Σ' Αγαπώ Μα Είναι Αργά (1991) Γιώργου Κριμιζάκη 

---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο---- 

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Γιάννης Πουλόπουλος Τραγουδά Ρόνη Σοφού

 Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με την στιχουργό Ρόνη Σοφού είναι μία από τις σημαντικότερες και πιο χαρακτηριστικές του ερμηνευτή κατά τη δεκαετία του '80, που άφησε πίσω της όμορφα τραγούδια και μεγάλες επιτυχίες. 

Η πρώτη δισκογραφική συνάντηση των δύο καλλιτεχνών έλαβε χώρα το 1981, στον προσωπικό δίσκο του Πουλόπουλου "Εγώ Για Σένα Τραγουδάω", ο οποίος περιέχει περισσότερα μεταγλωττισμένα τραγούδια από κάθε άλλο δίσκο του και, ουσιαστικά, είναι ο τελευταίος του σε αυτό το ύφος. Από τα συνολικά 5 μεταγλωττισμένα τραγούδια του δίσκου, η Ρόνη Σοφού ανέλαβε να γράψει ελληνικούς στίχους σε 2, το "Τι Μεγάλος Καημός", που γνώρισε κάποια επιτυχία, και το πολύ πιο γνωστό "Υπάρχουν Κάτι Γράμματα", που έκανε αρκετά μεγάλη επιτυχία και συνέβαλλε σημαντικά στην απονομή χρυσού δισκού στον ερμηνευτή για αυτή τη δισκογραφική δουλειά του. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους δύο καλλιτέχνες να παρατείνουν την συνεργασία τους.

Έτσι, λοιπόν, ο Γιάννης Πουλόπουλος στον επόμενο προσωπικό του δίσκο, που κυκλοφόρησε το 1983, με τίτλο "Και Τώρα Πες Μου", φρόντισε να ερμηνεύσει περισσότερα τραγούδια σε στίχους της Ρόνης Σοφού. Πιο συγκεκριμένα, ερμήνευσε το "Νιώσε Με" του Γιάννη Μπιθικώτση, που είχε κάποια λίγη επιτυχία, το "Δεν Τελειώσαμε Ακόμα" του Αλέξη Παπαδημητρίου, και τις δύο μεγάλες επιτυχίες του δίσκου, το ομώνυμο, του οποίου η μουσική είναι, επίσης, του Παπαδημητρίου, και το "Ένα Χρόνο Μετά" του Νίκου Λαβράνου, τραγούδια που έκαναν τον δίσκο χρυσό. Επίσης, η Ρόνη Σοφού έγραψε ελληνικούς στίχους στο μοναδικό μεταγλωττισμένο τραγούδι του δίσκου, το "Ψάχνω Να Σε Βρω" του Stevie Wonder, ένα καθαρά ερωτικό τραγούδι που κλείνει τον δίσκο. 

Δύο χρόνια αργότερα, το 1985, ο Πουλόπουλος αποφάσισε να ενώσει, μετά από αρκετά χρόνια, τις δυνάμεις του με τον πολύ σπουδαίο Γιάννη Σπανό, με τον οποίο είχαν κάνει πολλές διαχρονικές επιτυχίες στο παρελθόν, σε έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Ο δίσκος αυτός ονομάστηκε "Χάρτινες Καρδιές", και τους στίχους των 12 τραγουδιών του έγραψαν ο Θάνος και η Ρόνη Σοφού, από 6 ο καθένας. Ανάμεσα στα 6 τραγούδια που τους στίχους έγραψε η Ρόνη Σοφού, ήταν και μια μεγάλη επιτυχία του δίσκου "Το Στοίχημα", αλλά και το "Δυο Μέτρα Χιόνι", που ακούστηκε αρκετά. Σε αυτό τον δίσκο, η Ρόνη Σοφού γράφει, ίσως, τα καλύτερα τραγούδια της που έχει ερμηνεύσει ο Πουλόπουλος. Ο δίσκος, που είναι και ο μοναδικός ολοκληρωμένος του Σπανού με τον Πουλόπουλο, έκανε πολύ μεγάλες πωλήσεις, ξεπερνώντας κατά πολύ τα 50.000 αντίτυπα, με αποτέλεσμα να γίνει χρυσός, ίσως και πλατινένιος, και, μάλιστα, ο πρώτος χρυσός του πολύ σημαντικού συνθέτη. 

Μετά από αυτό τον δίσκο, χρειάστηκαν 3 ολόκληρα χρόνια για συναντηθούν ξανά δισκογραφικά οι δύο καλλιτέχνες. Η επόμενη τους δισκογραφική συνάντηση έλαβε χώρα το 1988, στον προσωπικό δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή, "Όπου Πας Θα Πάω", ο οποίος αποτελεί μια προσπάθεια του να ακολουθήσει τον ηλεκτρονικό ήχο της εποχής. Τη μουσική στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου έγραψε ο Γιώργος Νιάρχος, ειδικός σε αυτό τον ήχο, ενώ τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια ο Θάνος και η Ρόνη Σοφού. Πιο συγκεκρίμενα, η Ρόνη Σοφού έγραψε στίχους σε 4 από τα 11 τραγούδια του δίσκου, και μεταξύ αυτών και σε μια από τις επιτυχίες του δίσκου, το "Ο Άνθρωπος Μου", που αποτελεί την ελληνική εκδοχή του πασίγνωστου "My Way" του Frank Sinatra. Το πείραμα του ερμηνευτή πέτυχε, καθώς ο δίσκος κατάφερε να γίνει πλατινένιος, ξεπερνώντας τις 100.000 πωλήσεις. Αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία δισκογραφική συνάντηση των δύο καλλιτεχνών, καθώς, δύο χρόνια αργότερα, ο Πουλόπουλος αποχωρεί από τη ΜΙΝΟΣ και εντάσσεται στο δυναμικό της ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ. 

 Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με την Ρόνη Σοφού είναι, ίσως, η σημαντικότερη, πιο επιτυχημένη και πιο αποδοτική του κατά τη δεκαετία του '80, αν εξαιρέσει κανείς αυτή με τον Θάνο Σοφό. Ο ισχυρισμός αυτός μπορεί να αποδειχθεί από τη συμμετοχή της Σοφού στους περισσότερους δίσκους του ερμηνευτή εκείνη την περίοδο, αλλά και το πλήθος των επιτυχιών που έγιναν τότε, οι οποίες έκριναν και την εμπορική απήχηση των δίσκων αυτών. Η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών διήρκεσε 7 χρόνια, από το 1981 έως και το 1988, κατά τα οποία ο Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 17 τραγούδια σε στίχους Ρόνης Σοφού, τα οποία αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:

 01. Υπάρχουν Κάτι Γράμματα (1981) Ramon Arcusa-Manuel Calva
 02. Τι Μεγάλος Καημός (1981) Jose Luis Perales
 03. Ένα Χρόνο Μετά (1983) Νίκου Λαβράνου
 04. Δεν Τελειώσαμε Ακόμα (1983) Αλέξη Παπαδημητρίου
 05. Και Τώρα Πες Μου (1983) Αλέξη Παπαδημητρίου
 06. Νιώσε Με (1983) Γιάννη Μπιθικώτση
 07. Ψάχνω Να Σε Βρω (1983) Stevie Wonder
 08. Το Στοίχημα (1985) Γιάννη Σπανού
 09. Ο Ταχυδρόμος (1985) Γιάννη Σπανού
 10. Δυο Μέτρα Χιόνι (1985) Γιάννη Σπανού
 11. Βάρκα Του Καημού (1985) Γιάννη Σπανού
 12. Αυτό Το Λένε Χωρισμό (1985) Γιάννη Σπανού
 13. Που Πας (1985) Γιάννη Σπανού
 14. Ο Άνθρωπός Μου (1988) G. Thibault
 15. Εγώ Θ' Αντέξω, Θα Το Δεις (1988) Γιώργου Νιάρχου
 16. Όπου Πας Θα Πάω (1988) Γιώργου Νιάρχου
 17. Ας Είσαι Καλά (1988) Γιώργου Νιάρχου 

---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο---- 

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Γιάννης Πουλόπουλος Τραγουδά Θάνο Σοφό

 Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Θάνο Σοφό αποτελεί την πιο σημαντική και αποδοτική συνεργασία που έκανε ο μεγάλος ερμηνευτής κατά τη δεκαετία του '80, καθώς ο Θάνος Σοφός συμμετείχε σχεδόν σε κάθε δίσκο του εκείνη την δεκαετία.

Συγκεκριμένα, η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών ξεκίνησε το 1981, στον προσωπικό δίσκο του Πουλόπουλου, με τίτλο "Εγώ Για Σένα Τραγουδάω", όπου ο Σοφός έγραψε στίχους στα 4 από τα 12 τραγούδια του δίσκου, δηλαδή στα μεταγλωττισμένα "Σε Θέλω Γύρισε", "Τώρα Που Σ' Έχασα" και το περισσότερο γνωστό "Σε Παρακαλώ", καθώς και στο "Πες Πως Μ' Αγαπάς" του Χάρη Λυμπερόπουλου, που, επίσης, γνώρισε κάποια επιτυχία. Λόγω της επιτυχίας αυτών των τραγουδιών, η συνεργασία τους έμελλε να έχει συνέχεια.
 Η επόμενη δισκογραφική συνάντηση των δύο καλλιτεχνών έγινε το 1983, στον προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή, με τίτλο "Και Τώρα Πες Μου", με τον οποίο απομακρύνεται από το ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι και επιστρέφει στο ελαφρολαϊκό, με το οποίο καθιερώθηκε. Σε αυτό τον δίσκο, ο Σοφός γράφει στίχους σε 3 τραγούδια, το "Εμένα Θα Θυμάσαι" του Αλέξη Παπαδημητρίου και τα "Προσπάθησα" και "Εγώ Δεν Θα Χαθώ" του Γιάννη Μπιθικώτση. Τα τραγούδια δεν γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, αλλά είναι τρία από τα καλύτερα του δίσκου αυτού.

 Μετά από 2 χρόνια απουσίας από την δισκογραφία, ο Γιάννης Πουλόπουλος, το 1985, επιστρέφει με ένα δίσκο ιδιαίτερο, εξ ολοκλήρου σε μουσική του πολύ σπουδαίου Γιάννη Σπανού, με τον οποίο είχε κάνει πολλές διαχρονικές επιτυχίες στο παρελθόν. Φυσικά, πρόκειται για τις "Χάρτινες Καρδιές", που είναι και ο μοναδικός ολοκληρωμένος δίσκος του Σπανού με τον Πουλόπουλο και, μάλιστα, ο πρώτος χρυσός του μεγάλου συνθέτη. Τους στίχους των τραγουδιών του δίσκου αυτού γράφουν ο Θάνος και η Ρόνη Σοφού, από έξι ο καθένας. Στα έξι τραγούδια που έγραψε ο Σοφός ανήκουν και οι δύο μεγαλύτερες επιτυχίες του δίσκου, το ομώνυμο και το "Πάρε Με Μαζί", καθώς και τα "Φοβάμαι" και "Χάρε Φονιά", τραγούδια που έκαναν τεράστια επιτυχία και ακούγονται μέχρι και σήμερα. Ο δίσκος αυτός έκανε πολύ μεγάλες πωλήσεις και, ίσως, είναι ο καλύτερος του μεγάλου ερμηνευτή από τη δεκαετία του '80.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1986, κυκλοφορεί ένας ακόμα σημαντικός δίσκος για τον Πουλόπουλο, στον οποίο τη μουσική υπογράφει ο άνθρωπος με τον οποίο ο μεγάλος ερμηνευτής έκανε τις περισσότερες μεγάλες επιτυχίες του, ο Μίμης Πλέσσας. Ο δίσκος αυτός είναι και ο μοναδικός δίσκος του Πλέσσα με μοναδικό ερμηνευτή τον Πουλόπουλο, με τον οποίο οι δύο καλλιτέχνες ολοκλήρωσαν 20 χρόνια συνεργασίας και, ουσιαστικά, έληξαν την πολύ επιτυχημένη συνεργασία τους. Ο Θάνος Σοφός συμμετέχει και σε αυτό τον δίσκο, γράφοντας τους στίχους και στα 10 τραγούδια του, από τα οποία ξεχώρισε αμέσως το "Άσε Στην Πόρτα Τα Κλειδιά". Πέρα από αυτό το τραγούδι, όμως, ακούστηκαν και τα "Η Ταυτότητα", "Έτσι Όπως Γίναμε" και "Με Βρήκε Το Ξημέρωμα". Το εν λόγω τραγούδι κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1968, σε μουσική του ίδιου του στιχουργού, στον δίσκο "Επιλογή", με την φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, όμως δεν γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία. 18 χρόνια μετά, ο Πλέσσας το έντυσε με δική του μουσική και το έδωσε στον Πουλόπουλο, του οποίου η εκτέλεση έγινε περισσότερο γνωστή. Ο δίσκος κατάφερε και έγινε χρυσός, όμως δεν κατάφερε να φτάσει ούτε σε διαχρονικότητα, ούτε σε αξία, τις προηγούμενες δουλειές του διδύμου Πλέσσα-Πουλόπουλου, και γρήγορα ξεχάστηκε. 

Το 1988, ο Πουλόπουλος κυκλοφόρησε ένα δίσκο διαφορετικό, με έντονο τον ηλεκτρονικό ήχο της εποχής, σε μουσική Γιώργου Νιάρχου, με εξαίρεση τα "Μες Στην Πόλη Αυτή Λοιπόν" και "Ο Άνθρωπός Μου", και στίχους Θάνου και Ρόνης Σοφού, με εξαίρεση το "Μες Στην Πόλη Αυτή Λοιπόν". Ο δίσκος ονομάστηκε "Όπου Πας Θα Πάω", και ο Σοφός έγραψε τους στίχους στα 6 από τα 11 τραγούδια του. Χαρακτηριστικά είναι τα "Ξέχνα Τα Λάθη Μου" και "Με Μια Χιλιάρα Μηχανή", που γνώρισαν κάποια επιτυχία, αλλά και το "Γι' Αυτό Σου Λέω Σβήσε Το Φως", το οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία και ξεχώρισε αμέσως. Η κίνηση του Πουλόπουλου να προσεγγίσει τον ήχο της εποχής αποδείχτηκε επιτυχημένη, καθώς ο δίσκος έγινε πλατινένιος, ξεπερνώντας τις 100.000 πωλήσεις. Αυτή ήταν και η τελευταία δισκογραφική συνάντηση των δύο καλλιτεχνών, καθώς, δύο χρόνια αργότερα, ο μεγάλος ερμηνευτής έφυγε από τη ΜΙΝΟΣ και εντάχθηκε στο δυναμικό της ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ, με αποτέλεσμα να διακοπεί οριστικά η συνεργασία του με τον Σοφό. 
 Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Θάνο Σοφό αποτελεί την πιο σημαντική και επιτυχημένη που είχε κατά τη δεκαετία του '80, αλλά και την πιο αποδοτική, πράγμα που αποδεικνύεται από τη συμμετοχή του Σοφού στους περισσότερους δίσκους του Πουλόπουλου εκείνη την περίοδο. Η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών επέφερε χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, μεγάλες επιτυχίες και αξιόλογα τραγούδια, μέσα στα 7 χρόνια που διήρκεσε, δηλαδή, από το 1981 έως και το 1988. Κατά τη διάρκεια αυτών των 7 χρόνων, ο Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 29 τραγούδια σε στίχους Θάνου Σοφού, τα οποία αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:

 01. Σε Παρακαλώ (1981) J. Miguel Gallardo
 02. Σε Θέλω Γύρισε (1981) Maurice Jarre
 03. Τώρα Που Σ' Έχασα (1981) Sergio Endrigo
 04. Πες Πως Μ' Αγαπάς (1981) Χάρη Λυμπερόπουλου
 05. Προσπάθησα (1983) Γιάννη Μπιθικώτση
 06. Εγώ Δεν Θα Χαθώ (1983) Γιάννη Μπιθικώτση
 07. Εμένα Θα Θυμάσαι (1983) Αλέξη Παπαδημητρίου
 08. Χάρτινες Καρδιές (1985) Γιάννη Σπανού
 09. Πάρε Με Μαζί (1985) Γιάννη Σπανού
 10. Ο Θωμάς (1985) Γιάννη Σπανού
 11. Φοβάμαι (1985) Γιάννη Σπανού 
 12. Χάρε Φονιά (1985) Γιάννη Σπανού
 13. Καρδιά Μου (1985) Γιάννη Σπανού
 14. Την Καρδιά Μου Δεν Την Νίκησα (1986) Μίμη Πλέσσα
 15. Ένα Τραγούδι Χωρισμού (1986) Μίμη Πλέσσα
 16. Η Ταυτότητα (1986) Μίμη Πλέσσα
 17. Η Σκιά Μου (1986) Μίμη Πλέσσα
 18. Προδομένα Χρόνια (1986) Μίμη Πλέσσα
 19. Έτσι Όπως Γίναμε (1986) Μίμη Πλέσσα
 20. Άσε Στην Πόρτα Τα Κλειδιά (1986) Μίμη Πλέσσα
 21. Μαίρη Μίλα Μας Λιγάκι (1986) Μίμη Πλέσσα
 22. Τι Με Θέλεις Εμένα (1986) Μίμη Πλέσσα
 23. Με Βρήκε Το Ξημέρωμα (1986) Μίμη Πλέσσα
 24. Γι' Αυτό Σου Λέω Σβήσε Το Φως (1988) Γιώργου Νιάρχου
 25. Με Μια Χιλιάρα Μηχανή (1988) Γιώργου Νιάρχου
 26. Μια Τιμωρία (1988) Γιώργου Νιάρχου
 27. Για Μένα Είσαι Μια Ξένη (1988) Γιώργου Νιάρχου
 28. Τα Τραγούδια Που Λέω (1988) Γιώργου Νιάρχου
 29. Ξέχνα Τα Λάθη Μου (1988) Γιώργου Νιάρχου 

---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο---- 

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Γιάννης Πουλόπουλος Τραγουδά Πυθαγόρα

 Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον πολύ σημαντικό στιχουργό, Πυθαγόρα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες και πιο επιτυχημένες της καριέρας του, καθώς άφησε πίσω της διαχρονικές επιτυχίες και πολύ σπουδαία τραγούδια.
 Η συνεργασία των δύο "θρύλων" της ελληνικής μουσικής ξεκίνησε το 1965, όταν ο μεγάλος ερμηνευτής δισκογραφούσε ακόμα με τον Σταύρο Κουγιουμτζή και τον Μάνο Λοΐζο, με δύο τραγούδια σε μουσική Γιώργου Κατσαρού, τα οποία κυκλοφόρησαν μαζί σε δίσκο 45 στροφών, τα "Για Μένα Βράδιασε" και "Στον Πειραιά, Στον Πειραιά", στα οποία ακούγεται στις δεύτερες φωνές η Ελένη Κλάδη. Το δεύτερο ακούστηκε και στην ταινία "Ο Τετραπέρατος", που προβλήθηκε στις αίθουσες το 1966, σε μία από τις πρώτες κινηματογραφικές εμφανίσεις του Πουλόπουλου.
 Την ίδια περίοδο, η Ελένη Κλάδη ηχογραφεί δύο τραγούδια, τα "Πολύ Αργά" και "Σ' Αγαπώ, Σ' Αγαπώ", στα οποία ακούγεται στις δεύτερες φωνές ο Γιάννης Πουλόπουλος, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο. Οι στίχοι των τραγουδιών είναι του Πυθαγόρα και η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Το πρώτο τραγούδι ακούστηκε και στην ταινία "Οι Στιγματισμένοι", που, επίσης, προβλήθηκε στις αίθουσες το 1966. Σε αυτό το σημείο, διακόπτεται για αρκετό καιρό η συνεργασία του μεγάλου ερμηνευτή με τον Πυθαγόρα.
 Η επόμενη δισκογραφική συνάντηση των δύο καλλιτεχνών έγινε στα τέλη του 1968, σε ένα πολύ σπουδαίο τραγούδι που προοριζόταν για την ταινία "Ο Μικρός Δραπέτης". Φυσικά, πρόκειται για το πολύ γνωστό "Το Δάκρυ Μας Σταλιά Σταλιά", σε μουσική Κώστα Καπνίση, τραγούδι που στην εποχή που κυκλοφόρησε πέρασε απαρατήρητο, κυρίως λόγω της εμπορικής αποτυχίας της ταινίας, που, όμως, κατάφερε να γίνει μία από τις διαχρονικότερες επιτυχίες του μεγάλου ερμηνευτή, όταν συμπεριλήφθηκε στην ομώνυμη συλλογή τραγουδιών του, που κυκλοφόρησε το 1979.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1970, ο Πουλόπουλος, ο οποίος είχε καταφέρει να γίνει ο δημοφιλέστερος τραγουδιστής λόγω της τεράστιας επιτυχίας του "Δρόμου", κυκλοφόρησε τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο, στον οποίο μεταξύ άλλων, ακούγονται 2 συνθέσεις του Γιώργου Κατσαρού σε στίχους του Πυθαγόρα. Πρόκειται για δύο από τα ομορφότερα τραγούδια αυτού του δίσκου, τα "Μάνα, Γυναίκα, Παναγιά" και "Οι Πικροδάφνες", τραγούδια που γνώρισαν κάποια επιτυχία. 
 Λίγο καιρό αργότερα, ο Πουλόπουλος ερμηνεύει άλλο ένα πολύ όμορφο τραγούδι των ίδιων συντελεστών, το οποίο παραμένει ακυκλοφόρητο μέχρι το 1972. Φυσικά, πρόκειται για το "Χωρίς Φιλί Κι Αντίο", το οποίο κυκλοφόρησε το 1972 σε δίσκο 45 στροφών με το πασίγνωστο "Πάμε Για Ύπνο Κατερίνα", τραγούδι το οποίο προκάλεσε την αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος, το οποίο κυνήγησε τον ερμηνευτή που κατέφυγε στο εξωτερικό για αρκετό χρονικό διάστημα, το 1973.
 Πέρα από το "Πάμε Για Ύπνο Κατερίνα", που είναι και το τελευταίο τραγούδι της τριάδας Κατσαρού-Πυθαγόρα-Πουλόπουλου, το 1972, ο Πουλόπουλος ερμηνεύει άλλα δύο τραγούδια σε στίχους του Πυθαγόρα, τα οποία κυκλοφορούν μαζί σε δίσκο 45 στροφών, αυτή τη φορά, όμως, σε μουσική του Γιώργου Κριμιζάκη. Αυτά τα δύο τραγούδια είναι το "Στην Πλατεία Του Καρύτση" και το ξεχωριστό "Ο Καραϊσκάκης", τραγούδι αφιερωμένο στον πολύ μεγάλο ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης, το οποίο είναι σχετικά άγνωστο. Αυτά τα δύο τραγούδια είναι και τα τελευταία του Πυθαγόρα που ερμηνεύει ο Πουλόπουλος στη ΛΥΡΑ, από την οποία αποχωρεί τρία χρόνια αργότερα.
 Στα τέλη του 1975, λοιπόν, ο μεγάλος ερμηνευτής εντάσσεται στο δυναμικό της κυρίαρχης δισκογραφικής εταιρείας της εποχής, της ΜΙΝΟΣ, που γινόταν ολοένα ισχυρότερη. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου του στην εταιρεία, με τίτλο "Τα Τραγούδια Της Ξενιτιάς", το 1976, που δεν έτυχε μεγάλης εμπορικής απήχησης, το 1977, ο ερμηνευτής κάνει στροφή στο ρεπερτόριο του, ακολουθώντας το ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι με μεταγλωττισμένο στίχο, που αποτελούσε μόδα εκείνη την εποχή. Έτσι, λοιπόν, εκείνη τη χρονιά κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος του ερμηνευτή με μεταγλωττισμένα τραγούδια, με τίτλο "Αγάπαμε". Η επιτυχία του δίσκου ήταν τεράστια, κυρίως λόγω του ομώνυμου τραγουδιού, που αποτελεί την ελληνική εκδοχή του "Abrazame" του Julio Iglesias. Πέρα από το "Αγάπαμε", υπάρχει άλλο ένα μεταγλωττισμένο τραγούδι στο δίσκο, πάλι του Iglesias, το αρκετά γνωστό "Φταίω Εγώ". Τους ελληνικούς στίχους και στα δύο αυτά τραγούδια έγραψε ο Πυθαγόρας, ο οποίος ανανέωσε την συνεργασία του με τον Γιάννη Πουλόπουλο, μετά από 5 ολόκληρα χρόνια. Το "Αγάπαμε" αποτελεί το πιο γνωστό τραγούδι του Πυθαγόρα που έχει ερμηνεύσει ο Πουλόπουλος και, ίσως, το πιο αναγνωρίσιμο μεταγλωττισμένο τραγούδι της δεκαετίας του '70. Η τεράστια επιτυχία αυτών των τραγουδιών, που, μάλιστα, κυκλοφόρησαν και σε δίσκο 45 στροφών, τον τελευταίο του μεγάλου ερμηνευτή, αλλά και ολόκληρου του δίσκου, οδήγησαν τον Πουλόπουλο να τραγουδήσει και άλλα πολλά μεταγλωττισμένα και μη τραγούδια, όλα επηρεασμένα, πάντως, από τον ήχο της ευρωπαϊκής μουσικής. 
 Η τελευταία δισκογραφική συνάντηση του Πουλόπουλου με τον Πυθαγόρα έλαβε χώρα στον επόμενο προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή, με τίτλο "Για Σένα", που κυκλοφόρησε το 1978. Ο δίσκος αυτός, ουσιαστικά, αποτελεί την συνέχεια του "Αγάπαμε", καθώς κινείται στο ίδιο κλίμα και συμμετέχουν, επί το πλείστον, οι ίδιοι συντελεστές. Όπως είναι φυσικό, και σε αυτό τον δίσκο ακούγονται μεταγλωττισμένα τραγούδια, τα οποία είναι τα "Αν Θα Χωρίσουμε Εμείς", "Αν Δεν Είσαι Αυτή Που Είσαι", και η μία από τις δύο μεγαλύτερες επιτυχίες του δίσκου, το ομώνυμο. Τους ελληνικούς στίχους και στα τρία αυτά τραγούδια, που αποτελούν τα τελευταία με τον μεγάλο ερμηνευτή, έγραψε και πάλι ο Πυθαγόρας. 
 Η συνεργασία των δύο πολύ μεγάλων καλλιτεχνών έληξε το 1978, καθώς ένα χρόνο αργότερα, το 1979, ο Πυθαγόρας απεβίωσε, σε ηλικία 49 ετών, από έμφραγμα. 
 Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Πυθαγόρα είναι μία από τις σημαντικότερες της καριέρας του, που άφησε πίσω της ξεχωριστά τραγούδια και μεγάλες επιτυχίες και σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τον πολύ σημαντικό συνθέτη, Γιώργο Κατσαρό, που συνέθεσε την μουσική στα περισσότερα τραγούδια της συνεργασίας τους. Η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών διήρκεσε 13 χρόνια, από το 1965 έως και το 1978, κατά τα οποία, ο Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 16 τραγούδια του πολύ σημαντικού στιχουργού, τα οποία αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:

ΛΥΡΑ
 01. Για Μένα Βράδιασε (1965) Γιώργου Κατσαρού (με την Ελένη Κλάδη)
 02. Στον Πειραιά, Στον Πειραιά (1965) Γιώργου Κατσαρού (με την Ελένη Κλάδη)
 03. Πολύ Αργά (1965) Γιώργου Κατσαρού (με την Ελένη Κλάδη)
 04. Σ' Αγαπώ, Σ' Αγαπώ (1965) Γιώργου Κατσαρού (με την Ελένη Κλάδη)
 05. Το Δάκρυ Μας Σταλιά Σταλιά (1968) Κώστα Καπνίση
 06. Μάνα, Γυναίκα, Παναγιά (1970) Γιώργου Κατσαρού
 07. Οι Πικροδάφνες (1970) Γιώργου Κατσαρού
 08. Χωρίς Φιλί Κι Αντίο (1970) Γιώργου Κατσαρού
 09. Πάμε Για Ύπνο Κατερίνα (1972) Γιώργου Κατσαρού
 10. Στην Πλατεία Του Καρύτση (1972) Γιώργου Κριμιζάκη
 11. Ο Καραϊσκάκης (1972) Γιώργου Κριμιζάκη

ΜΙΝΟΣ
 12. Αγάπαμε (1977) Julio Iglesias-Rafael Ferro
 13. Φταίω Εγώ (1977) Jacque Ferriere-Daniel Guichard-Patricia Cardi-Julio Iglesias
 14. Για Σένα (1978) Antonio Perez-Ricardo Cerrato
 15. Αν Θα Χωρίσουμε Εμείς (1978) Alain Barrier
 16. Αν Δεν Είσαι Αυτή Που Είσαι (1978) Ricardo Cerrato 

---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο---- 
  

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Γιάννης Πουλόπουλος Τραγουδά Άκο Δασκαλόπουλο

 Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον πολύ σπουδαίο Άκο Δασκαλόπουλο αποτελεί, ίσως, την πιο σημαντική της πολύχρονης καριέρας του με στιχουργό, μετά από αυτή με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Πρόκειται για μια συνεργασία που άφησε πίσω της μεγάλες επιτυχίες και πολύ σπουδαία τραγούδια.
 Αυτή η πολύ γόνιμη συνεργασία ξεκίνησε το 1966, όταν ο Πουλόπουλος μπήκε για τα καλά στη δισκογραφία μετά τη θητεία του, στο πρώτο τραγούδι του μεγάλου ερμηνευτή σε μουσική του Γιάννη Σπανού. Φυσικά, πρόκειται για το "Δεν Σου Γύρεψα Μαχαίρι", το οποίο κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών μαζί με το πολύ γνωστό "Κι Αν Περπατώ", που, επίσης, είναι σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου. 
 Λόγω της επιτυχίας που γνώρισαν αυτά τα δύο τραγούδια, η τριάδα Σπανού-Δασκαλόπουλου-Πουλόπουλου κυκλοφόρησε και άλλα τραγούδια στις 45 στροφές, όπως τα "Στη Φρεαττύδα Και Στα Σεπόλια" και "Ποίος Μου Πήρε Τη Χαρά", όπου ακούγεται στις δεύτερες φωνές η Ελένη Κλάδη, και το περισσότερο γνωστό "Το Άδειο Σπίτι". Το συγκεκριμένο τραγούδι, καθώς και το "Δεν Σου Γύρεψα Μαχαίρι", λόγω της επιτυχίας που γνώρισαν, συμπεριλήφθηκαν και στον πρώτο προσωπικό δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε το 1967, ενώ το "Κι Αν Περπατώ" στον δεύτερο προσωπικό του δίσκο, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. 

 Η συνέχεια βρίσκει τους δύο καλλιτέχνες να συνεργάζονται σε δύο από τα πρώτα τραγούδια που υπογράφει τη μουσική ο δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, Στέλιος Ζαφειρίου, τα οποία κυκλοφόρησαν μαζί σε δίσκο 45 στροφών και αποτελούν και τα μοναδικά που ερμήνευσε ο Πουλόπουλος. Πρόκειται για τα "Έλα Πουλί Χαμένο", το οποίο συμπεριλήφθηκε και στον πρώτο προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή, και το "Αν Δεις Να Κλαίει Η Άνοιξη". 

 Λίγο καιρό αργότερα, ο μεγάλος ερμηνευτής γνωρίζει τον άνθρωπο με τον οποίο θα κάνει τις μεγαλύτερες επιτυχίες του που θα τον καθιερώσουν στην συνείδηση του κόσμου, τον Μίμη Πλέσσα. Ο Πλέσσας, αναζητώντας μια βελούδινη φωνή να ερμηνεύσει τραγούδια του στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη "Οι Θαλασσιές Οι Χάντρες", προτείνει τον Γιάννη Πουλόπουλο, ο οποίος σε συνδυασμό με την εμφάνισή του και τον τρόπο ερμηνείας του, εντυπωσιάζει τον συνθέτη, αλλά και τον σκηνοθέτη. Στα πλαίσια, λοιπόν, της ταινίας, ο Πουλόπουλος ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι με τον Πλέσσα, το περίφημο και διαχρονικό "Έκλαψα Χθες", σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου, που συμπεριλήφθηκε και στον πρώτο του προσωπικό δίσκο, με το οποίο αρχίζει να γίνεται εξαιρετικά γνωστός και αγαπητός στο κοινό. Παράλληλα, ηχογραφεί με τον Πλέσσα και τα "Κράτα Βρε Γιώργη", "Στη Γειτονιά" με την Ελένη Κλάδη στις δεύτερες φωνές, "Βρέχει Πάλι Απόψε", που ακούγεται στην ταινία από την Αλέκα Μαβίλη, "Ν' Ανθίσει Το Χαμόγελο", που οι στίχοι είναι και πάλι του Άκου Δασκαλόπουλου, τραγούδια που κυκλοφορούν μαζί στις 45 στροφές, αλλά και το πασίγνωστο "Απόψε Κάποιος Θα Χαθεί", που, επίσης, ακούγεται στο μιούζικαλ. Στις αρχές του 1967, το "Βρέχει Πάλι Απόψε" κυκλοφορεί ξανά σε δίσκο 45 στροφών, αυτή τη φορά με ένα νέο τραγούδι των ίδιων συντελεστών, το πολύ όμορφο "Νύχτωσε", το οποίο δεν γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία. 

 Λόγω της μεγάλης επιτυχίας των τραγουδιών αυτών, ο Πλέσσας και ο Πουλόπουλος αποφασίζουν να συνεχίσουν την συνεργασία τους. Το 1967, κυκλοφορεί το "Μην Κλείσεις Το Παράθυρο", το οποίο ακούστηκε στο "Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια", και λόγω της επιτυχίας του, συμπεριλήφθηκε στο δεύτερο προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή. Σε αυτό το σημείο, λήγει η πετυχημένη συνεργασία του τριδύμου Πλέσσα-Δασκαλόπουλου-Πουλόπουλου, ή μάλλον, διακόπτεται για αρκετά χρόνια. 
 Το γεγονός αυτό, όμως, δεν εμποδίζει τον Πουλόπουλο να συνεργαστεί με τον Δασκαλόπουλο και πάλι. Την ίδια χρονιά, κυκλοφορούν τα πρώτα δύο τραγούδια του ερμηνευτή με τον σπουδαίο συνθέτη, Λίνο Κόκοτο, τα "Χάθηκαν Οι Ώρες" του Τάσου Μωραϊτη και το πολύ γνωστό "Ένα Μαχαίρι" του Άκου Δασκαλόπουλου, που συμπεριλήφθηκε στο δεύτερο μεγάλο δίσκο του Πουλόπουλου. Λόγω της επιτυχίας αυτού του τραγουδιού, η συνύπαρξη των τριών καλλιτεχνών δισκογραφικά θα συνεχιστεί, και μάλιστα, με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. 

 Πιο συγκεκριμένα, μετά από δύο χρόνια, το 1969, αμέσως μετά το θρυλικό "Δρόμο" του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου βασικός ερμηνευτής ήταν ο Πουλόπουλος, ο Λίνος Κόκοτος κυκλοφορεί τον πρώτο ολοκληρωμένο του δίσκο, με τίτλο "Οι Ώρες", όπου, μεταξύ άλλων σπουδαίων νεοκυματικών ερμηνευτών, συμμετέχει με τρία τραγούδια και ο μεγάλος ερμηνευτής, όλα σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου. Πρόκειται για το "Καράβι Αραγμένο" και τα πασίγνωστα "Γειτονάκι Μου" και "Όσα Δεν Βάνει Ο Λογισμός", που μέχρι και σήμερα ακούγονται πολύ. Την ενορχήστρωση αυτών των μεγάλων τραγουδιών, καθώς και ολόκληρου του δίσκου, ανέλαβε ο Νίκος Μαμαγκάκης. 

Το 1970, κυκλοφορεί ένας ακόμα πολύ σπουδαίος δίσκος, με τίτλο "Γύφτισσα Μέρα", σε μουσική Γιώργου Κοντογιώργου και στίχους Άκου Δασκαλόπουλου. Στον δίσκο συμμετέχουν η Ρένα Κουμιώτη, ο Δημήτρης Ζευγάς, η Μαρία Δουράκη, και ο δημοφιλέστερος τραγουδιστής της εποχής, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο οποίος ερμηνεύει αριστουργηματικά τέσσερα πολύ ξεχωριστά τραγούδια, τα "Ήλιε Μου Που Πετάς Ψηλά", "Μια Πικραμένη Παναγιά", "Πες Μου Παραμύθια", και την τεράστια επιτυχία του δίσκου, το ομώνυμο, το οποίο παραμένει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. 

 Ένα χρόνο αργότερα, το 1971, ο Λίνος Κόκοτος συνεργάζεται και πάλι με τον Άκο Δασκαλόπουλο και κυκλοφορούν άλλον ένα σπουδαίο δίσκο, τον "Κήπο". Ο Πουλόπουλος συμμετέχει σε αυτόν τον δίσκο με δύο πολύ όμορφα τραγούδια, τα "Γίνανε Τα Χρόνια Βόλια" και "Της Παράγγειλα Να Ράψει", τα οποία, όμως, δεν κατάφεραν να γίνουν επιτυχίες. Την ενορχήστρωση του δίσκου αυτού ανέλαβε και πάλι ο Νίκος Μαμαγκάκης. Αυτή ήταν και η τελευταία συνεργασία του τριδύμου Κόκοτου-Δασκαλόπουλου-Πουλόπουλου. 
 Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί ένας δίσκος 45 στροφών με δύο τραγούδια του Πουλόπουλου σε μουσική Γιάννη Γλέζου και στίχους Άκου Δασκαλόπουλου, τα "Όνειρο Μου" και "Είναι Παραμύθια Όλα Αυτά", στα οποία ακούγονται στις δεύτερες φωνές η Λίλιαν και η Βάνα Σουρτζή, που, επίσης, δεν γνώρισαν απήχηση.
 Λίγο καιρό αργότερα, κυκλοφορεί ένας ακόμα δίσκος 45 στροφών με δύο τραγούδια του ερμηνευτή σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου, μόνο που αυτή τη φορά τη μουσική υπογράφει ο Μίμης Πλέσσας, ανανεώνοντας την πετυχημένη συνεργασία του τριδύμου. Αυτά τα τραγούδια είναι τα "Κυρά, Καλέ Κυρά Μου" και "Ήρθαν Τόσα Βάσανα", που, όμως, δεν κατάφεραν να φτάσουν σε απήχηση ή διαχρονικότητα τους προκατόχους τους.
 Έκτοτε, ο Πουλόπουλος δεν έχει ερμηνεύσει ξανά τραγούδι σε στίχους του Δασκαλόπουλου, με μοναδική εξαίρεση το "Χθες Το Βράδυ", που κυκλοφόρησε στις 45 στροφές το 1973, μαζί με το "Αλήθεια Λες" του Δημήτρη Χριστοδούλου", του οποίου τη μουσική, επίσης, υπογράφει ο Μίμης Πλέσσας. 
 Δύο χρόνια αργότερα, το 1975, ο Πουλόπουλος εντάχθηκε στο δυναμικό της ΜΙΝΟΣ και, από το 1977 και στο εξής, κάνει στροφή στο ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι με μεταγλωττισμένο στίχο, γνώριζοντας τεράστια επιτυχία. 
 Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Άκο Δασκαλόπουλο διήρκεσε 7 χρόνια, από το 1966 έως και το 1973, στα οποία ο Πουλόπουλος ερμήνευσε εξαιρετικά 29 από τα πιο όμορφα τραγούδια της καριέρας του, σε μουσική κυρίως των Γιάννη Σπανού, Μίμη Πλέσσα και Λίνου Κόκοτου, των οποίων τους στίχους έχει γράψει ο σπουδαίος αυτός στιχουργός. Τα τραγούδια αυτά αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:

 01. Δεν Σου Γύρεψα Μαχαίρι (1966) Γιάννη Σπανού
 02. Κι Αν Περπατώ (1966) Γιάννη Σπανού
 03. Στη Φρεαττύδα Και Στα Σεπόλια (1966) Γιάννη Σπανού (με την Ελένη Κλάδη)
 04. Το Άδειο Σπίτι (1966) Γιάννη Σπανού
 05. Ποιος Μου Πήρε Τη Χαρά (1966) Γιάννη Σπανού (με την Ελένη Κλάδη)
 06. Έλα Πουλί Χαμένο (1966) Στέλιου Ζαφειρίου
 07. Αν Δεις Να Κλαίει Η Άνοιξη (1966) Στέλιου Ζαφειρίου
 08. Έκλαψα Χθες (1966) Μίμη Πλέσσα
 09. Στη Γειτονιά (1966) Μίμη Πλέσσα (με την Ελένη Κλάδη)
 10. Κράτα Βρε Γιώργη (1966) Μίμη Πλέσσα
 11. Βρέχει Πάλι Απόψε (1966) Μίμη Πλέσσα
 12. Ν' Ανθίσει Το Χαμόγελο (1966) Μίμη Πλέσσα
 13. Απόψε Κάποιος Θα Χαθεί (1966) Μίμη Πλέσσα
 14. Νύχτωσε (1967) Μίμη Πλέσσα
 15. Μην Κλείσεις Το Παράθυρο (1967) Μίμη Πλέσσα
 16. Ένα Μαχαίρι (1967) Λίνου Κόκοτου
 17. Όσα Δεν Βάνει Ο Λογισμός (1969) Λίνου Κόκοτου
 18. Γειτονάκι Μου (1969) Λίνου Κόκοτου
 19. Καράβι Αραγμένο (1969) Λίνου Κόκοτου
 20. Γύφτισσα Μέρα (1970) Γιώργου Κοντογιώργου
 21. Μια Πικραμένη Παναγιά (1970) Γιώργου Κοντογιώργου
 22. Πες Μου Παραμύθια (1970) Γιώργου Κοντογιώργου
 23. Ήλιε Μου Που Πετάς Ψηλά (1970) Γιώργου Κοντογιώργου
 24. Όνειρό Μου (1971) Γιάννη Γλέζου (με τις Λίλιαν και Βάνα Σουρτζή)
 25. Είναι Παραμύθια Όλα Αυτά (1971) Γιάννη Γλέζου (με τις Λίλιαν και Βάνα Σουρτζή)
 26. Γίνανε Τα Χρόνια Βόλια (1971) Λίνου Κόκοτου
 27. Της Παράγγειλα Να Ράψει (1971) Λίνου Κόκοτου
 28. Κυρά, Καλέ Κυρά Μου (1971) Μίμη Πλέσσα
 29. Ήρθαν Τόσα Βάσανα (1971) Μίμη Πλέσσα
 30. Χθες Το Βράδυ (1973) Μίμη Πλέσσα 

---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο---- 

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Γιάννης Πουλόπουλος Τραγουδά Λευτέρη Παπαδόπουλο

 Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον πολύ μεγάλο στιχουργό, Λευτέρη Παπαδόπουλο, αποτελεί την πιο σημαντική της καριέρας του, τουλάχιστον όσον αφορά το στιχουργικό κομμάτι. Αυτή η συνεργασία επηρέασε όσο λίγες την πορεία του ελληνικού τραγουδιού, καθώς άφησε πίσω της αθάνατες επιτυχίες, και άνοιξε το δρόμο στην απονομή χρυσών και πλατινένιων δίσκων.

 Η εξαιρετικά σημαντική συνεργασία των δύο θρύλων της ελληνικής μουσικής ξεκίνησε το 1966, με το "Ξεγυμνώστε Τα Σπαθιά", τραγούδι, σε μουσική του ανερχόμενου τότε Γιάννη Μαρκόπουλου, το οποίο ακούστηκε στην ταινία "Εκείνος Και Εκείνη". Ένα από τα καλύτερα τραγούδια της συνεργασίας τους, που μέχρι το 1988 δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ.
 Ουσιαστικά, όμως, η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα, το 1967, με το πασίγνωστο τραγούδι "Μην Του Μιλάτε Του Παιδιού" του Μίμη Πλέσσα, που ακούστηκε στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη "Μια Κυρία Στα Μπουζούκια". Λόγω της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισε το τραγούδι, συμπεριλήφθηκε στον δεύτερο προσωπικό δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Από τότε και για 3 χρόνια ακόμα, η τριάδα των Πλέσσα-Παπαδόπουλου-Πουλόπουλου, επρόκειτο να κάνει πολλές μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες, που σημάδεψαν ανεξίτηλα το ελληνικό πεντάγραμμο. 

 Η επόμενη δισκογραφική συνάντηση των τριών "τιτάνων" του ελληνικού τραγουδιού έλαβε χώρα το 1968 στα "Καμαρούλα Μια Σταλιά" και "Θα Πιω Απόψε Το Φεγγάρι", τραγούδια που επρόκειτο να ακουστούν στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη "Γοργόνες Και Μάγκες". Τα δύο αυτά τραγούδια, και κυρίως το δεύτερο, αποτελούν δύο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Πουλόπουλου, αλλά και των δημιουργών τους, και είναι δύο από τα πιο γνωστά τραγούδια της ελληνικής μουσικής, που θα ακούγονται για πάντα. Τα δύο αυτά τραγούδια κυκλοφόρησαν μαζί και σε δίσκο 45 στροφών, με το πρώτο να κυκλοφορεί και δεύτερη φορά με άλλο ένα τραγούδι των ίδιων δημιουργών, το "Έξι Φεγγάρια", και με το δεύτερο να κυκλοφορεί και αυτό δεύτερη φορά με άλλο ένα τραγούδι των ίδιων δημιουργών, το πολύ όμορφο "Στου Σπιτιού Σου Το Στενάκι". 
  

Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί ένας δίσκος 45 στροφών με δύο τραγούδια του Γιάννη Πουλόπουλου σε μουσική Μίμη Πλέσσα. Το ένα είναι το "Μα Τώρα Αγάπη Μου", σε στίχους του ίδιου του συνθέτη, το οποίο ακούστηκε στην Ολυμπιάδα Τραγουδιού το 1968, χωρίς να βραβευτεί, και το άλλο, το πασίγνωστο και διαχρονικό "Όλα Δικά Σου", σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που, επίσης, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των τριών συντελεστών.
 Παράλληλα, κυκλοφόρησε ένας ακόμα δίσκος 45 στροφών με δύο τραγούδια του μεγάλου ερμηνευτή σε μουσική Γιάννη Γλέζου. Το ένα είναι το "Περιστεράκι Της Φτωχιάς Αυλής", από τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο του Γλέζου "Η Ελένη Του Μάη", και το άλλο, ένα τραγούδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το "Στο Κερατσίνι". Αυτό το τραγούδι, καθώς και τα 4 προαναφερθέντα, λόγω της επιτυχίας που γνώρισαν την εποχή που κυκλοφόρησαν, συμπεριλήφθηκαν στον τρίτο προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
 Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, λόγω αυτών των τραγουδιών, είχε ήδη γίνει ένας πολύ γνωστός στιχουργός. Παράλληλα, και ο Γιάννης Πουλόπουλος, λόγω αυτών, και όχι μόνο, τραγουδιών και των εμφανίσεών του στα μιούζικαλ του Δαλιανίδη, είχε καταφέρει να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Όμως, η αποκορύφωση των δύο καλλιτεχνών δεν είχε έρθει ακόμα. 

Το 1969, όταν μια μέρα ο Μίμης Πλέσσας επισκέπτεται το σπίτι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, βρίσκει παρατημένα στο γραφείο του μερικά χαρτιά με γραμμένους πάνω τους κάποιους στίχους. Διαβάζοντάς τους, ο Πλέσσας θυμάται τα παιδικά του χρόνια στην Κατοχή και συγκινείται. Την ίδια στιγμή, συνειδητοποιεί πως αυτά τα γραπτά πρέπει να τα μελοποιήσει. Το προτείνει στον Παπαδόπουλο, αλλά εκείνος αρχικά αρνείται, γιατί δεν πιστεύει πως μπορούν να γίνουν επιτυχίες. Λόγω της επιμονής του Πλέσσα, τελικά οι δύο δημιουργοί παρουσιάζουν τα τραγούδια στον διευθυντή της ΛΥΡΑ, Αλέκο Πατσιφά, ο οποίος εντυπωσιάζεται, αλλά θεωρεί τον τίτλο που είχαν προτείνει, που ήταν τα "Άγουρα Χρόνια", ακατάλληλο. Με αυτή την πρόφαση, προτείνει για τίτλο το "Ο Δρόμος" και οι δημιουργοί των τραγουδιών συμφωνούν. Βασικός ερμηνευτής επιλέχθηκε ο Γιάννης Πουλόπουλος, στον οποίο δόθηκαν 10 από τα 12 τραγούδια, από τα οποία το 1 το μοιράζεται με την γνωστή νεοκυματική τραγουδίστρια, Πόπη Αστεριάδη. Για τα υπόλοιπα 2 τραγούδια, ο Παπαδόπουλος ερμηνεύτριά τους προτείνει μια άσημη τραγουδίστρια χωρίς δισκογραφία, που είχε ακούσει σε κάποια μπουάτ, την Ρένα Κουμιώτη, η οποία μπήκε στη δισκογραφία με αυτά. Οι ηχογραφήσεις, σύμφωνα με ομολογία των δημιουργών του δίσκου, διήρκεσαν μόνο 10 ώρες παρά ένα τέταρτο. Στους μουσικούς του δίσκου, σημαντικές είναι οι παρουσίες του δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, Στέλιου Ζαφειρίου, και του ανερχόμενου τότε Θανάση Πολυκανδριώτη. Ο δίσκος τελικά κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1969, και παρά την απαγόρευση αναμετάδοσης του από την ΕΙΡ, που είχε επιβάλλει η Χούντα, ο κόσμος λάτρεψε αμέσως αυτά τα τραγούδια, που έγιναν και τα 12 τεράστιες επιτυχίες, φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο, και μέχρι το 1970, ο δίσκος είχε ξεπεράσει τις 50.000 πωλήσεις, γεγονός που καθιέρωσε την απονομή χρυσού δίσκου στην Ελλάδα. Με την πάροδο των χρόνων, ο δίσκος όχι μόνο έγινε πλατινένιος, αλλά ξεπέρασε τις 1.000.000 πωλήσεις, κρατώντας το ρεκόρ πωλήσεων στην Ελλάδα. Σήμερα, ο δίσκος πρέπει να έχει φτάσει τις 3.000.000 πωλήσεις. 

 Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία του "Δρόμου", που είναι και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος του Μίμη Πλέσσα, οι δύο δημιουργοί καθιερώθηκαν και πέρασαν στη σφαίρα του μύθου, με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να φέρει τον τίτλο του "εθνικού στιχουργού" της Ελλάδας. Ο Γιάννης Πουλόπουλος είδε την καριέρα του να εκτοξεύεται στα ύψη και να γίνεται το μεγαλύτερο όνομα του ελληνικού τραγουδιού, που γνωρίζει επιτυχία και πέρα από τα ελληνικά σύνορα, ενώ η πρωτοεμφανιζόμενη Ρένα Κουμιώτη έγινε μια πολύ γνωστή τραγουδίστρια, μία από τις χαρακτηριστικές φωνές του πρώτου μισού της δεκαετίας του '70. 

Το 1969, πέρα από τον "Δρόμο", έμελλε να προκύψει άλλη μια συνεργασία μεταξύ Πουλόπουλου και Παπαδόπουλου, εξίσου σημαντική με την προηγούμενή τους. Αυτή την περίοδο, λοιπόν, ο Γιάννης Γλέζος αποφασίζει να μελοποιήσει 12 ποιήματα του πολύ σπουδαίου Ισπανού ποιητή, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τα όποια έχει αποδώσει με εξαιρετικό τρόπο στα Ελληνικά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ο Γλέζος αναθέτει την ενορχήστρωση των τραγουδιών στον Νίκο Μαμαγκάκη, διότι δεν είχε σπουδάσει τότε ακόμα ενορχήστρωση ο ίδιος. Βασικός ερμηνευτής του δίσκου επιλέχθηκε ο πιο δημοφιλής τραγουδιστής της εποχής, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο οποίος ερμήνευσε 10 από τα 12 τραγούδια του δίσκου, ενώ τα υπόλοιπα 2 δόθηκαν σε μια ανερχόμενη τραγουδίστρια, την Έλενα Κυρανά. Ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και παρά το ύφος των τραγουδιών αυτών, ακούστηκαν αρκετά τα "Από Έρωτα Πεθαίνουν Τα Κλαριά" και "Κορντόβα". Η επιτυχία αυτή του δίσκου ίσως να οφείλεται στην τεράστια απήχηση που γνώριζε τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος, αλλά και στην μοναδική και ανεπανάληπτη ερμηνεία του. Ο δίσκος είναι ένα "διαμάντι" της ελληνικής δισκογραφίας και ίσως ο καλύτερος δίσκος της καριέρας του μεγάλου ερμηνευτή.
 Παράλληλα με τις ηχογραφήσεις των τραγουδιών του Λόρκα, ο Γιάννης Γλέζος έγραψε άλλα δύο τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, τα οποία ερμήνευσε ο Πουλόπουλος, που κυκλοφόρησαν μαζί σε δίσκο 45 στροφών. Πρόκειται για τα "Του Χωρισμού Η Πόρτα" και "Θα Σου Δώσω Μια", που δεν κατάφεραν να γνωρίσουν ιδιαίτερη επιτυχία και παρέμειναν σχετικά άγνωστα. 

 Την ίδια περίοδο, λόγω της υπέρμετρης επιτυχίας που γνωρίζει ο μεγάλος ερμηνευτής και έξω από τα ελληνικά σύνορα, δέχεται προτάσεις από τη Βρετανική και τη Γαλλική Τηλεόραση για συνεργασία. Ο Πουλόπουλος, αρχικά, δέχεται, και έτσι συμμετέχει σε μια ταινία γαλλικής παραγωγής, 
με τίτλο "Le Couer Chaud", τραγουδώντας το "Χαρά Μου" του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το τραγούδι παρέμεινε ακυκλοφόρητο μέχρι το 2008, γεγονός που το κάνει εξαιρετικά σπάνιο. Ο Πουλόπουλος, χωρίς να έχει προλάβει να κάνει κάτι άλλο στο εξωτερικό, αποφασίζει να διακόψει τις συνεργασίες του αυτές και να μείνει οριστικά στην Ελλάδα. 

  Λόγω της επιτυχίας του "Δρόμου", το 1970, ανέβηκε μια θεατρική παράσταση, με το ίδιο τίτλο, στο θέατρο "Κατίνα Παξινού", όπου τραγουδούσαν οι "χρυσοί" ερμηνευτές του δίσκου, ο Πουλόπουλος και η Κουμιώτη. Πέρα από τα τραγούδια του "Δρόμου", στην παράσταση ακούγονταν άλλα 5 τραγούδια, το "Μίλα Μου Για Τη Λευτεριά" από τη Ρένα Κουμιώτη και τα "Αυτόν Τον Ουρανό", "Έξι Άντρες", "Από Πείνα" και "Απόψε Αντάμωσα Το Χάρο" από τον Γιάννη Πουλόπουλο. Τα πρώτα 4 τραγούδια στάθηκαν ως αφορμή για την απαγόρευση της παράστασης από το καθεστώς της Χούντας. Αυτά τα 4 τραγούδια, καθώς και άλλα 8 του ίδιου ύφους, ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο, αλλά η Χούντα δεν επέτρεψε την κυκλοφορία τους. Ο δίσκος που περιείχε τα τραγούδια αυτά ονομάστηκε "Μίλα Μου Για Τη Λευτεριά", και τελικά κυκλοφόρησε το 1974, μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος. 

Παράλληλα, ο Πουλόπουλος ηχογραφούσε τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο, ο οποίος αναμενόταν να κάνει αρκετά καλές πωλήσεις. Για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειαζόταν η συμβολή του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Οι δύο δημιουργοί, λοιπόν, για το δίσκο αυτό έγραψαν τρία πολύ μεγάλα τραγούδια, τα "Χαλάζι Έφερε Η Ψιχάλα", "Μεθυσμένο Το Φεγγάρι" και το "Απόψε Αντάμωσα Το Χάρο", το οποίο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τραγούδια του θεατρικού του "Δρόμου", κυκλοφόρησε αρχικά σε δίσκο 45 στροφών μαζί με το "Του Αγοριού Η Καρδιά", και λόγω της πολύ μεγάλης επιτυχίας που γνώρισε, συμπεριλήφθηκε στον προσωπικό δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή. 
 Το τραγούδι αυτό, όμως, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Το τραγούδι είχε αρχικά ηχογραφηθεί με τη φωνή του ζωγράφου Σταύρου Πασπαράκη το 1967 και είχε κυκλοφορήσει σε δίσκο 45 στροφών, αλλά πέρασε απαρατήρητο. Ο Πλέσσας και ο Παπαδόπουλος το θυμήθηκαν ξανά το 1970, και το συμπεριέλαβαν στο θεατρικό του "Δρόμου", με ερμηνευτή αυτή τη φορά τον Γιάννη Πουλόπουλο. Όταν ο Πλέσσας το είχε 
παρουσιάσει στον Πατσιφά, τραγουδώντας το ο ίδιος, ο δεύτερος το απέρριψε αμέσως. Όταν, όμως, το άκουσε ηχογραφημένο με τη φωνή του Πουλόπουλου, νόμιζε πως ήταν άλλο τραγούδι και το λάτρεψε. Έτσι, λοιπόν κατάφερε να κυκλοφορήσει. 
 Παράλληλα, ο Αλέκος Σακελλάριος ετοίμαζε μια νέα ταινία με πρωταγωνίστρια την Ρένα Βλαχοπούλου, με τίτλο "Η Θεία Μου Η Χίπισσα", όπου μεταξύ άλλων, θα τραγουδούσε και ο Γιάννης Πουλόπουλος το "Στη Φτωχιά Μας Την Αυλή" σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους του ίδιου του σκηνοθέτη. Το τραγούδι κυκλοφόρησε και σε δίσκο 45 στροφών μαζί με ένα εξαιρετικό τραγούδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το λιγότερο γνωστό "Φεύγεις Για Τα Ξένα".  
 Λίγο καιρό αργότερα, ο Πλέσσας και ο Παπαδόπουλος έγραψαν 12 νέα 
καλοκαιρινά τραγούδια, τα οποία θα ερμήνευαν ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Ρένα Κουμιώτη, σε ένα δίσκο που θα αποτελούσε την συνέχεια του "Δρόμου". Πρόκειται για τις "Μέρες Του Καλοκαιριού", στις οποίες πέρα από τον Πουλόπουλο και την Κουμιώτη, ακούγεται σε 2 τραγούδια και ο πρωτοεμφανιζόμενος Γιάννης Θωμόπουλος, στην προσπάθεια των δημιουργών να επαναλάβουν το πετυχημένο περσινό εγχείρημα με τη Ρένα Κουμιώτη. Παρ' όλα αυτά, ο δίσκος δεν κατάφερε να φτάσει ούτε σε πωλήσεις, ούτε σε διαχρονικότητα, τον προκάτοχό του, με μόνη εξαίρεση το τελευταίο τραγούδι του, το οποίο η εταιρεία δεν ήθελε να συμπεριληφθεί στον δίσκο, γιατί θεωρούσε πως δεν θα γίνει επιτυχία. Το "Ποια Νύχτα Σ' Έκλεψε" διέψευσε τις προβλέψεις της εταιρείας, καθώς έγινε η μοναδική επιτυχία του δίσκου και ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του μεγάλου ερμηνευτή. Το τραγούδι ακούστηκε και στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη "Ο Κατεργάρης", που προβλήθηκε στις αίθουσες το 1971. Όσον αφορά τον Γιάννη Θωμόπουλο, δεν κατάφερε να πετύχει αυτό που έκανε η Κουμιώτη στον "Δρόμο" και παρέμεινε ένας σχετικά άγνωστος τραγουδιστής. Αυτή αποτελεί και την τελευταία συνεργασία του πολύ σημαντικού τριδύμου Πλέσσα-Παπαδόπουλου-Πουλόπουλου. 
 Από το 1971 και μετά, ο Γιάννης Πουλόπουλος συνεργάζεται με αρκετούς συνθέτες της εποχής, όπως ο Βασίλης Κουμπής και ο Γιώργος Κριμιζάκης. Με τον πρώτο, ηχογραφεί ένα τραγούδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το "Φεγγαράκι Χάσικο". 
 Ο Γιάννης Πουλόπουλος, την ίδια περίοδο, ηχογράφησε και αρκετά τραγούδια σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη. Τα πρώτα δύο είναι τα "Μέσα Στα Παλιά Βαγόνια", σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου, και "Οι Φοιτητές", σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, τραγούδι με το οποίο διακόπτεται η συνεργασία του μεγάλου ερμηνευτή με τον σπουδαίο στιχουργό για 3 χρόνια, δηλαδή το 1974, όταν κυκλοφορούν οι "Φοιτητές" ξανά σε δίσκο 45 στροφών, μόνο που αυτή τη φορά, στη πίσω πλευρά ακούγεται ένα άλλο τραγούδι των ίδιων δημιουργών, το "Ένα Ένα Χάσαμε", που αποτελεί και το τελευταίο τραγούδι του Πουλόπουλου στη ΛΥΡΑ, αν εξαιρέσει κανείς τα ρεμπέτικα που ηχογράφησε την επόμενη χρονιά. 

 Πέρα από τα τραγούδια με τον Βασίλη Κουμπή και τον Γιώργο Κριμιζάκη, ο Γιάννης Πουλόπουλος, το 1971, συναντιέται άλλη μια φορά δισκογραφικά με τον Λευτέρη Παπαδόπουλου σε ένα ακόμα "διαμάντι" της ελληνικής δισκογραφίας. Οι συντελεστές του δίσκου "12 Τραγούδια Του Φ. Γ. Λόρκα", που είχε κυκλοφορήσει 2 χρόνια πριν, αποφασίζουν να αφήσουν παρακαταθήκη στην ελληνική μουσική άλλο ένα πολύ σημαντικό δίσκο. Μόνο που αυτή τη φορά, μοναδικός ερμηνευτής του δίσκου είναι ο Γιάννης Πουλόπουλος και ο Παπαδόπουλος αποδίδει στα Ελληνικά Πάμπλο Νερούντα, και όχι Λόρκα. Πιο συγκεκριμένα, ο Παπαδόπουλος αποδίδει στα Ελληνικά ποιήματα του Νερούντα αφιερωμένα στον αρχηγό της Μεξικανικής Επανάστασης του 1910, Εμιλιάνο Ζαπάτα, από την ποιητική συλλογή του, με τίτλο "Canto General" του 1950, αλλά και 2 ερωτικά, το "Ο Άνεμος Στο Νησί", από την συλλογή "Los Versos Del Capitan" του 1952, και το "Όταν Γέρνω Στα Βράδια", από τη συλλογή "Veinte Poemas De Amor Y Una Cancion Desesperada" του 1927. 
 Το ύφος, όμως, αυτού του δίσκου, καθαρά επαναστατικό, ήταν σίγουρο ότι θα ενοχλούσε το καθεστώς της Χούντας, η οποία, αρχικά, απαγόρευσε την κυκλοφορία του. Ο Αλέκος Πατσιφάς, όμως, πρότεινε στους Χουντικούς να επιτρέψουν την κυκλοφορία του δίσκου για να αποφευχθούν τυχόν διπλωματικά ζητήματα με την Χιλή, καθώς, εκείνη την χρονιά, ο Νερούντα επρόκειτο να πάρει Νόμπελ Λογοτεχνιάς. Η Χούντα, προσπαθώντας να αποφύγει κάτι τέτοιο να συμβεί, επέτρεψε τελικά την κυκλοφορία του δίσκου, ο οποίος χαρακτηρίζεται για τις αριστουργηματικές ενορχηστρώσεις του Μαμαγκάκη, την πετυχημένη απόδοση των ποιημάτων από τον Παπαδόπουλο και τις αριστουργηματικές, καθαρά επαναστατικές, ερμηνείες του έμπειρου πλέον Γιάννη Πουλόπουλου. 
 Στα τέλη του 1975, ο Γιάννης Πουλόπουλος φεύγει από τη ΛΥΡΑ και εντάσσεται στο δυναμικό της κυριάρχης δισκογραφικής εταιρείας της εποχής, της ΜΙΝΟΣ. Το 1976, κυκλοφορεί ένα δίσκο με τον Γιώργο Κατσαρό και τον Δημήτρη Ιατρόπουλο, τα "Τραγούδια Της Ξενιτιάς", που περνάει σχεδόν απαρατήρητος. Το γεγονός αυτό, οδηγεί τον μεγάλο ερμηνευτή στο να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό τραγούδι και τον μεταγλωττισμένο στίχο, που τα είχε κάνει μόδα στην Ελλάδα ο Γιάννης Πάριος. 

Έτσι, το 1977, κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος του Πουλόπουλου με μεταγλωττισμένα, με τίτλο "Αγάπαμε", που γνωρίζει τεράστια επιτυχία, κυρίως λόγω του ομώνυμου τραγουδιού. Στον δίσκο, πέρα από τα μεταγλωττισμένα, ακούγονται και τραγούδια σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη, Μάνου Κουφιανάκη και Γιάννη Σπανού. Ο Γιάννης Σπανός υπογράφει τη μουσική σε 4 τραγούδια του δίσκου, 3 από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Πρόκειται για τα "Τα Μάτια Σου Τα Μελαγχολικά", "Σε Θέλω", "Με Τη Ντάμα, Με Τον Ρήγα" και το λιγότερο γνωστό "Όλα Τα Μάτια", όλα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. 
 Με αυτά τα 4 πολύ όμορφα τραγούδια διακόπτεται η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλου για περίπου 15 χρόνια. Σε αυτά τα 15 χρόνια, ο Γιάννης Πουλόπουλος ακολουθεί το ευρωπαϊκό τραγούδι για 5 χρόνια ακόμα, ενώ στα επόμενα 5 χρόνια επανέρχεται στο ελαφρολαϊκό τραγούδι, με το οποίο καθιερώθηκε, και συνεργάζεται εκ νέου με τον Μίμη Πλέσσα και τον Γιάννη Σπανό, κάνοντας πάντα χρυσούς και πολλές φορές πλατινένιους δίσκους. 

 Στις αρχές του 1990, ο Πουλόπουλος "μετακομίζει" στην ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ, όπου συνολικά κυκλοφορεί δύο προσωπικούς δίσκους. Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του μεγάλου ερμηνευτή στην ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ κυκλοφορεί το 1992. Σε αυτό τον δίσκο, ο Πουλόπουλος ερμηνεύει σε δεύτερη εκτέλεση το "Ζω Για Να Σ' Αγαπώ", τραγούδι του οποίου η μουσική βασίζεται στο αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι "Η Λίμνη Των Κύκνων". Οι στίχοι του τραγουδιού, που έγινε και η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου, ανήκουν στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ο οποίος συνεργάζεται για πρώτη φορά, μετά από 15 χρόνια, με τον μεγάλο ερμηνευτή. Αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία συνεργασία του Πουλόπουλου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, καθώς ο δεύτερος, την ίδια χρονιά, αποφάσισε να απομακρυνθεί από τη δισκογραφία. Το 1997, επέστρεψε για τελευταία φορά στη δισκογραφία μέχρι τα τέλη του 1999, χωρίς, όμως, να συνεργαστεί ξανά με τον σπουδαίο στιχουργό. 
 Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο αποτελεί τη σημαντικότερη και μακροβιότερη της καριέρας του με στιχουργό και μία από τις σημαντικότερες, και την σημαντικότερη εμπορικά, της καριέρας του μεγάλου στιχουργού. Πρόκειται για μια συνεργασία που άφησε πίσω της αθάνατες και διαχρονικές επιτυχίες, δίσκους-θησαυρούς για την ελληνική δισκογραφία και τον εμπορικότερο ελληνικό δίσκο όλων των εποχών και συνδέεται άμεσα με τον Μίμη Πλέσσα, αλλά και με τον Γιάννη Γλέζο. Η σπουδαία αυτή συνεργασία διήρκεσε 26 χρόνια, από το 1966 έως και το 1992, κατά τα οποία ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 65 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, τα οποία αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:

ΜΙΝΟΣ
 01. Ξεγυμνώστε Τα Σπαθιά (1966) Γιάννη Μαρκόπουλου

ΛΥΡΑ
 02. Μην Του Μιλάτε Του Παιδιού (1967) Μίμη Πλέσσα
 03. Καμαρούλα Μια Σταλιά (1968) Μίμη Πλέσσα (με την Μαίρη Χρονοπούλου)
 04. Θα Πιω Απόψε Το Φεγγάρι (1968) Μίμη Πλέσσα
 05. Έξι Φεγγάρια (1968) Μίμη Πλέσσα 
 06. Στου Σπιτιού Σου Το Στενάκι (1968) Μίμη Πλέσσα 
 07. Στο Κερατσίνι (1968) Γιάννη Γλέζου
 08. Όλα Δικά Σου (1968) Μίμη Πλέσσα 
 09. Γέλαγε Η Μαρία (1969) Μίμη Πλέσσα
 10. Φραγκόκλησα (1969) Μίμη Πλέσσα (με την Πόπη Αστεριάδη)
 11. Μέθυσε Απόψε Το Κορίτσι Μου (1969) Μίμη Πλέσσα
 12. Ο Τρελός (1969) Μίμη Πλέσσα
 13. Πήρα Σύννεφο Δυο Τόπια (1969) Μίμη Πλέσσα
 14. Ξημερώνει Κυριακή (1969) Μίμη Πλέσσα
 15. Η Μυρσίνη Βάζει Τ' Άσπρα (1969) Μίμη Πλέσσα (με την Πόπη Αστεριάδη)
 16. Δώδεκα Μαντολίνα (1969) Μίμη Πλέσσα
 17. Το Άγαλμα (1969) Μίμη Πλέσσα
 18. Έπεφτε Βαθιά Σιωπή (1969) Μίμη Πλέσσα
 19. Το Τραγούδι Του Καβαλάρη (1969) Γιάννη Γλέζου
 20. Σεβιλλιάνικο Νανούρισμα (1969) Γιάννη Γλέζου
 21. Οι Ρηγάδες Της Τράπουλας (1969) Γιάννη Γλέζου (με την Έλενα Κυρανά)
 22. Θάνατος Την Αυγή (1969) Γιάννη Γλέζου
 23. Από Έρωτα Πεθαίνουν Τα Κλαριά (1969) Γιάννη Γλέζου
 24. Κόρντοβα (1969) Γιάννη Γλέζου
 25. Μπαλκόνι (1969) Γιάννη Γλέζου (με την Έλενα Κυρανά) 
 26. Αποχαιρετισμός (1969) Γιάννη Γλέζου
 27. Χάρτινο Τριαντάφυλλο (1969) Γιάννη Γλέζου (με την Έλενα Κυρανά)
 28. Η Μπαλάντα Των Τριών Ποταμών (1969) Γιάννη Γλέζου
 29. Του Χωρισμού Η Πόρτα (1969) Γιάννη Γλέζου
 30. Θα Σου Δώσω Μια (1969) Γιάννη Γλέζου
 31. Χαρά Μου (1969) Μίμη Πλέσσα
 32. Αυτόν Τον Ουρανό (1970) Μίμη Πλέσσα
 33. Η Ουρανία (1970) Μίμη Πλέσσα
 34. Ο Τζίτζικας (1970) Μίμη Πλέσσα
 35. Από Πείνα (1970) Μίμη Πλέσσα
 36. Η Μάνα Μου (1970) Μίμη Πλέσσα
 37. Έξι Άντρες (1970) Μίμη Πλέσσα
 38. Οι Τελευταίες Μέρες (1970) Μίμη Πλέσσα
 39. Του Αγοριού Η Καρδιά (1970) Μίμη Πλέσσα
 40. Απόψε Αντάμωσα Το Χάρο (1970) Μίμη Πλέσσα
 41. Χαλάζι Έφερε Η Ψιχάλα (1970) Μίμη Πλέσσα
 42. Μεθυσμένο Το Φεγγάρι (1970) Μίμη Πλέσσα
 43. Φεύγεις Για Τα Ξένα (1970) Μίμη Πλέσσα
 44. Πέρα Στα Παλιά Σαράγια (1970) Μίμη Πλέσσα
 45. Να 'Μουν Αγέρας (1970) Μίμη Πλέσσα
 46. Μέρες Του Καλοκαιριού (1970) Μίμη Πλέσσα
 47. Βοήθησέ Με (1970) Μίμη Πλέσσα (με την Ρένα Κουμιώτη) 
 48. Ένα Κορίτσι Της Προκοπής (1970) Μίμη Πλέσσα
 49. Ποια Νύχτα Σ' Έκλεψε (1970) Μίμη Πλέσσα
 50. Φεγγαράκι Χάσικο (1970) Βασίλη Κουμπή
 51. Όταν Της Γης Επλήθυναν Οι Πόνοι (1971) Γιάννη Γλέζου
 52. Ψωμί Μοιράζεις Και Γη (1971) Γιάννη Γλέζου
 53. Ο Ζαπάτα Ήταν Χώμα (1971) Γιάννη Γλέζου
 54. Το Φεγγάρι Κοιμάται (1971) Γιάννη Γλέζου
 55. Πατρίδα Ζητάμε (1971) Γιάννη Γλέζου
 56. Μεξικό, Ξερό Χωράφι Αγαπημένο (1971) Γιάννη Γλέζου
 57. Ο Άνεμος Στο Νησί (1971) Γιάννη Γλέζου
 58. Όταν Γέρνω Στα Βράδια (1971) Γιάννη Γλέζου
 59. Οι Φοιτητές (1971) Γιώργου Κριμιζάκη
 60. Ένα Ένα Χάσαμε (1974) Γιώργου Κριμιζάκη

ΜΙΝΟΣ
 61. Τα Μάτια Σου Τα Μελαγχολικά (1977) Γιάννη Σπανού
 62. Σε Θέλω (1977) Γιάννη Σπανού
 63. Με Τη Ντάμα, Με Τον Ρήγα (1977) Γιάννη Σπανού
 64. Όλα Τα Μάτια (1977) Γιάννη Σπανου

ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ
 65. Ζω Για Να Σ' Αγαπώ (1992) Τσαϊκόφσκι 

---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο---- 

Διαβάστε περισσότερα »