Ο Γιάννης Πουλόπουλος Τραγουδά Λευτέρη Παπαδόπουλο

 Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον πολύ μεγάλο στιχουργό, Λευτέρη Παπαδόπουλο, αποτελεί την πιο σημαντική της καριέρας του, τουλάχιστον όσον αφορά το στιχουργικό κομμάτι. Αυτή η συνεργασία επηρέασε όσο λίγες την πορεία του ελληνικού τραγουδιού, καθώς άφησε πίσω της αθάνατες επιτυχίες, και άνοιξε το δρόμο στην απονομή χρυσών και πλατινένιων δίσκων.

 Η εξαιρετικά σημαντική συνεργασία των δύο θρύλων της ελληνικής μουσικής ξεκίνησε το 1966, με το "Ξεγυμνώστε Τα Σπαθιά", τραγούδι, σε μουσική του ανερχόμενου τότε Γιάννη Μαρκόπουλου, το οποίο ακούστηκε στην ταινία "Εκείνος Και Εκείνη". Ένα από τα καλύτερα τραγούδια της συνεργασίας τους, που μέχρι το 1988 δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ.
 Ουσιαστικά, όμως, η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα, το 1967, με το πασίγνωστο τραγούδι "Μην Του Μιλάτε Του Παιδιού" του Μίμη Πλέσσα, που ακούστηκε στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη "Μια Κυρία Στα Μπουζούκια". Λόγω της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισε το τραγούδι, συμπεριλήφθηκε στον δεύτερο προσωπικό δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Από τότε και για 3 χρόνια ακόμα, η τριάδα των Πλέσσα-Παπαδόπουλου-Πουλόπουλου, επρόκειτο να κάνει πολλές μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες, που σημάδεψαν ανεξίτηλα το ελληνικό πεντάγραμμο. 

 Η επόμενη δισκογραφική συνάντηση των τριών "τιτάνων" του ελληνικού τραγουδιού έλαβε χώρα το 1968 στα "Καμαρούλα Μια Σταλιά" και "Θα Πιω Απόψε Το Φεγγάρι", τραγούδια που επρόκειτο να ακουστούν στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη "Γοργόνες Και Μάγκες". Τα δύο αυτά τραγούδια, και κυρίως το δεύτερο, αποτελούν δύο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Πουλόπουλου, αλλά και των δημιουργών τους, και είναι δύο από τα πιο γνωστά τραγούδια της ελληνικής μουσικής, που θα ακούγονται για πάντα. Τα δύο αυτά τραγούδια κυκλοφόρησαν μαζί και σε δίσκο 45 στροφών, με το πρώτο να κυκλοφορεί και δεύτερη φορά με άλλο ένα τραγούδι των ίδιων δημιουργών, το "Έξι Φεγγάρια", και με το δεύτερο να κυκλοφορεί και αυτό δεύτερη φορά με άλλο ένα τραγούδι των ίδιων δημιουργών, το πολύ όμορφο "Στου Σπιτιού Σου Το Στενάκι". 
  

Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί ένας δίσκος 45 στροφών με δύο τραγούδια του Γιάννη Πουλόπουλου σε μουσική Μίμη Πλέσσα. Το ένα είναι το "Μα Τώρα Αγάπη Μου", σε στίχους του ίδιου του συνθέτη, το οποίο ακούστηκε στην Ολυμπιάδα Τραγουδιού το 1968, χωρίς να βραβευτεί, και το άλλο, το πασίγνωστο και διαχρονικό "Όλα Δικά Σου", σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που, επίσης, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των τριών συντελεστών.
 Παράλληλα, κυκλοφόρησε ένας ακόμα δίσκος 45 στροφών με δύο τραγούδια του μεγάλου ερμηνευτή σε μουσική Γιάννη Γλέζου. Το ένα είναι το "Περιστεράκι Της Φτωχιάς Αυλής", από τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο του Γλέζου "Η Ελένη Του Μάη", και το άλλο, ένα τραγούδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το "Στο Κερατσίνι". Αυτό το τραγούδι, καθώς και τα 4 προαναφερθέντα, λόγω της επιτυχίας που γνώρισαν την εποχή που κυκλοφόρησαν, συμπεριλήφθηκαν στον τρίτο προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
 Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, λόγω αυτών των τραγουδιών, είχε ήδη γίνει ένας πολύ γνωστός στιχουργός. Παράλληλα, και ο Γιάννης Πουλόπουλος, λόγω αυτών, και όχι μόνο, τραγουδιών και των εμφανίσεών του στα μιούζικαλ του Δαλιανίδη, είχε καταφέρει να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Όμως, η αποκορύφωση των δύο καλλιτεχνών δεν είχε έρθει ακόμα. 

Το 1969, όταν μια μέρα ο Μίμης Πλέσσας επισκέπτεται το σπίτι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, βρίσκει παρατημένα στο γραφείο του μερικά χαρτιά με γραμμένους πάνω τους κάποιους στίχους. Διαβάζοντάς τους, ο Πλέσσας θυμάται τα παιδικά του χρόνια στην Κατοχή και συγκινείται. Την ίδια στιγμή, συνειδητοποιεί πως αυτά τα γραπτά πρέπει να τα μελοποιήσει. Το προτείνει στον Παπαδόπουλο, αλλά εκείνος αρχικά αρνείται, γιατί δεν πιστεύει πως μπορούν να γίνουν επιτυχίες. Λόγω της επιμονής του Πλέσσα, τελικά οι δύο δημιουργοί παρουσιάζουν τα τραγούδια στον διευθυντή της ΛΥΡΑ, Αλέκο Πατσιφά, ο οποίος εντυπωσιάζεται, αλλά θεωρεί τον τίτλο που είχαν προτείνει, που ήταν τα "Άγουρα Χρόνια", ακατάλληλο. Με αυτή την πρόφαση, προτείνει για τίτλο το "Ο Δρόμος" και οι δημιουργοί των τραγουδιών συμφωνούν. Βασικός ερμηνευτής επιλέχθηκε ο Γιάννης Πουλόπουλος, στον οποίο δόθηκαν 10 από τα 12 τραγούδια, από τα οποία το 1 το μοιράζεται με την γνωστή νεοκυματική τραγουδίστρια, Πόπη Αστεριάδη. Για τα υπόλοιπα 2 τραγούδια, ο Παπαδόπουλος ερμηνεύτριά τους προτείνει μια άσημη τραγουδίστρια χωρίς δισκογραφία, που είχε ακούσει σε κάποια μπουάτ, την Ρένα Κουμιώτη, η οποία μπήκε στη δισκογραφία με αυτά. Οι ηχογραφήσεις, σύμφωνα με ομολογία των δημιουργών του δίσκου, διήρκεσαν μόνο 10 ώρες παρά ένα τέταρτο. Στους μουσικούς του δίσκου, σημαντικές είναι οι παρουσίες του δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, Στέλιου Ζαφειρίου, και του ανερχόμενου τότε Θανάση Πολυκανδριώτη. Ο δίσκος τελικά κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1969, και παρά την απαγόρευση αναμετάδοσης του από την ΕΙΡ, που είχε επιβάλλει η Χούντα, ο κόσμος λάτρεψε αμέσως αυτά τα τραγούδια, που έγιναν και τα 12 τεράστιες επιτυχίες, φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο, και μέχρι το 1970, ο δίσκος είχε ξεπεράσει τις 50.000 πωλήσεις, γεγονός που καθιέρωσε την απονομή χρυσού δίσκου στην Ελλάδα. Με την πάροδο των χρόνων, ο δίσκος όχι μόνο έγινε πλατινένιος, αλλά ξεπέρασε τις 1.000.000 πωλήσεις, κρατώντας το ρεκόρ πωλήσεων στην Ελλάδα. Σήμερα, ο δίσκος πρέπει να έχει φτάσει τις 3.000.000 πωλήσεις. 

 Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία του "Δρόμου", που είναι και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος του Μίμη Πλέσσα, οι δύο δημιουργοί καθιερώθηκαν και πέρασαν στη σφαίρα του μύθου, με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να φέρει τον τίτλο του "εθνικού στιχουργού" της Ελλάδας. Ο Γιάννης Πουλόπουλος είδε την καριέρα του να εκτοξεύεται στα ύψη και να γίνεται το μεγαλύτερο όνομα του ελληνικού τραγουδιού, που γνωρίζει επιτυχία και πέρα από τα ελληνικά σύνορα, ενώ η πρωτοεμφανιζόμενη Ρένα Κουμιώτη έγινε μια πολύ γνωστή τραγουδίστρια, μία από τις χαρακτηριστικές φωνές του πρώτου μισού της δεκαετίας του '70. 

Το 1969, πέρα από τον "Δρόμο", έμελλε να προκύψει άλλη μια συνεργασία μεταξύ Πουλόπουλου και Παπαδόπουλου, εξίσου σημαντική με την προηγούμενή τους. Αυτή την περίοδο, λοιπόν, ο Γιάννης Γλέζος αποφασίζει να μελοποιήσει 12 ποιήματα του πολύ σπουδαίου Ισπανού ποιητή, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τα όποια έχει αποδώσει με εξαιρετικό τρόπο στα Ελληνικά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ο Γλέζος αναθέτει την ενορχήστρωση των τραγουδιών στον Νίκο Μαμαγκάκη, διότι δεν είχε σπουδάσει τότε ακόμα ενορχήστρωση ο ίδιος. Βασικός ερμηνευτής του δίσκου επιλέχθηκε ο πιο δημοφιλής τραγουδιστής της εποχής, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο οποίος ερμήνευσε 10 από τα 12 τραγούδια του δίσκου, ενώ τα υπόλοιπα 2 δόθηκαν σε μια ανερχόμενη τραγουδίστρια, την Έλενα Κυρανά. Ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και παρά το ύφος των τραγουδιών αυτών, ακούστηκαν αρκετά τα "Από Έρωτα Πεθαίνουν Τα Κλαριά" και "Κορντόβα". Η επιτυχία αυτή του δίσκου ίσως να οφείλεται στην τεράστια απήχηση που γνώριζε τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος, αλλά και στην μοναδική και ανεπανάληπτη ερμηνεία του. Ο δίσκος είναι ένα "διαμάντι" της ελληνικής δισκογραφίας και ίσως ο καλύτερος δίσκος της καριέρας του μεγάλου ερμηνευτή.
 Παράλληλα με τις ηχογραφήσεις των τραγουδιών του Λόρκα, ο Γιάννης Γλέζος έγραψε άλλα δύο τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, τα οποία ερμήνευσε ο Πουλόπουλος, που κυκλοφόρησαν μαζί σε δίσκο 45 στροφών. Πρόκειται για τα "Του Χωρισμού Η Πόρτα" και "Θα Σου Δώσω Μια", που δεν κατάφεραν να γνωρίσουν ιδιαίτερη επιτυχία και παρέμειναν σχετικά άγνωστα. 

 Την ίδια περίοδο, λόγω της υπέρμετρης επιτυχίας που γνωρίζει ο μεγάλος ερμηνευτής και έξω από τα ελληνικά σύνορα, δέχεται προτάσεις από τη Βρετανική και τη Γαλλική Τηλεόραση για συνεργασία. Ο Πουλόπουλος, αρχικά, δέχεται, και έτσι συμμετέχει σε μια ταινία γαλλικής παραγωγής, 
με τίτλο "Le Couer Chaud", τραγουδώντας το "Χαρά Μου" του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το τραγούδι παρέμεινε ακυκλοφόρητο μέχρι το 2008, γεγονός που το κάνει εξαιρετικά σπάνιο. Ο Πουλόπουλος, χωρίς να έχει προλάβει να κάνει κάτι άλλο στο εξωτερικό, αποφασίζει να διακόψει τις συνεργασίες του αυτές και να μείνει οριστικά στην Ελλάδα. 

  Λόγω της επιτυχίας του "Δρόμου", το 1970, ανέβηκε μια θεατρική παράσταση, με το ίδιο τίτλο, στο θέατρο "Κατίνα Παξινού", όπου τραγουδούσαν οι "χρυσοί" ερμηνευτές του δίσκου, ο Πουλόπουλος και η Κουμιώτη. Πέρα από τα τραγούδια του "Δρόμου", στην παράσταση ακούγονταν άλλα 5 τραγούδια, το "Μίλα Μου Για Τη Λευτεριά" από τη Ρένα Κουμιώτη και τα "Αυτόν Τον Ουρανό", "Έξι Άντρες", "Από Πείνα" και "Απόψε Αντάμωσα Το Χάρο" από τον Γιάννη Πουλόπουλο. Τα πρώτα 4 τραγούδια στάθηκαν ως αφορμή για την απαγόρευση της παράστασης από το καθεστώς της Χούντας. Αυτά τα 4 τραγούδια, καθώς και άλλα 8 του ίδιου ύφους, ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο, αλλά η Χούντα δεν επέτρεψε την κυκλοφορία τους. Ο δίσκος που περιείχε τα τραγούδια αυτά ονομάστηκε "Μίλα Μου Για Τη Λευτεριά", και τελικά κυκλοφόρησε το 1974, μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος. 

Παράλληλα, ο Πουλόπουλος ηχογραφούσε τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο, ο οποίος αναμενόταν να κάνει αρκετά καλές πωλήσεις. Για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειαζόταν η συμβολή του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Οι δύο δημιουργοί, λοιπόν, για το δίσκο αυτό έγραψαν τρία πολύ μεγάλα τραγούδια, τα "Χαλάζι Έφερε Η Ψιχάλα", "Μεθυσμένο Το Φεγγάρι" και το "Απόψε Αντάμωσα Το Χάρο", το οποίο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τραγούδια του θεατρικού του "Δρόμου", κυκλοφόρησε αρχικά σε δίσκο 45 στροφών μαζί με το "Του Αγοριού Η Καρδιά", και λόγω της πολύ μεγάλης επιτυχίας που γνώρισε, συμπεριλήφθηκε στον προσωπικό δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή. 
 Το τραγούδι αυτό, όμως, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Το τραγούδι είχε αρχικά ηχογραφηθεί με τη φωνή του ζωγράφου Σταύρου Πασπαράκη το 1967 και είχε κυκλοφορήσει σε δίσκο 45 στροφών, αλλά πέρασε απαρατήρητο. Ο Πλέσσας και ο Παπαδόπουλος το θυμήθηκαν ξανά το 1970, και το συμπεριέλαβαν στο θεατρικό του "Δρόμου", με ερμηνευτή αυτή τη φορά τον Γιάννη Πουλόπουλο. Όταν ο Πλέσσας το είχε 
παρουσιάσει στον Πατσιφά, τραγουδώντας το ο ίδιος, ο δεύτερος το απέρριψε αμέσως. Όταν, όμως, το άκουσε ηχογραφημένο με τη φωνή του Πουλόπουλου, νόμιζε πως ήταν άλλο τραγούδι και το λάτρεψε. Έτσι, λοιπόν κατάφερε να κυκλοφορήσει. 
 Παράλληλα, ο Αλέκος Σακελλάριος ετοίμαζε μια νέα ταινία με πρωταγωνίστρια την Ρένα Βλαχοπούλου, με τίτλο "Η Θεία Μου Η Χίπισσα", όπου μεταξύ άλλων, θα τραγουδούσε και ο Γιάννης Πουλόπουλος το "Στη Φτωχιά Μας Την Αυλή" σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους του ίδιου του σκηνοθέτη. Το τραγούδι κυκλοφόρησε και σε δίσκο 45 στροφών μαζί με ένα εξαιρετικό τραγούδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το λιγότερο γνωστό "Φεύγεις Για Τα Ξένα".  
 Λίγο καιρό αργότερα, ο Πλέσσας και ο Παπαδόπουλος έγραψαν 12 νέα 
καλοκαιρινά τραγούδια, τα οποία θα ερμήνευαν ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Ρένα Κουμιώτη, σε ένα δίσκο που θα αποτελούσε την συνέχεια του "Δρόμου". Πρόκειται για τις "Μέρες Του Καλοκαιριού", στις οποίες πέρα από τον Πουλόπουλο και την Κουμιώτη, ακούγεται σε 2 τραγούδια και ο πρωτοεμφανιζόμενος Γιάννης Θωμόπουλος, στην προσπάθεια των δημιουργών να επαναλάβουν το πετυχημένο περσινό εγχείρημα με τη Ρένα Κουμιώτη. Παρ' όλα αυτά, ο δίσκος δεν κατάφερε να φτάσει ούτε σε πωλήσεις, ούτε σε διαχρονικότητα, τον προκάτοχό του, με μόνη εξαίρεση το τελευταίο τραγούδι του, το οποίο η εταιρεία δεν ήθελε να συμπεριληφθεί στον δίσκο, γιατί θεωρούσε πως δεν θα γίνει επιτυχία. Το "Ποια Νύχτα Σ' Έκλεψε" διέψευσε τις προβλέψεις της εταιρείας, καθώς έγινε η μοναδική επιτυχία του δίσκου και ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του μεγάλου ερμηνευτή. Το τραγούδι ακούστηκε και στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη "Ο Κατεργάρης", που προβλήθηκε στις αίθουσες το 1971. Όσον αφορά τον Γιάννη Θωμόπουλο, δεν κατάφερε να πετύχει αυτό που έκανε η Κουμιώτη στον "Δρόμο" και παρέμεινε ένας σχετικά άγνωστος τραγουδιστής. Αυτή αποτελεί και την τελευταία συνεργασία του πολύ σημαντικού τριδύμου Πλέσσα-Παπαδόπουλου-Πουλόπουλου. 
 Από το 1971 και μετά, ο Γιάννης Πουλόπουλος συνεργάζεται με αρκετούς συνθέτες της εποχής, όπως ο Βασίλης Κουμπής και ο Γιώργος Κριμιζάκης. Με τον πρώτο, ηχογραφεί ένα τραγούδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το "Φεγγαράκι Χάσικο". 
 Ο Γιάννης Πουλόπουλος, την ίδια περίοδο, ηχογράφησε και αρκετά τραγούδια σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη. Τα πρώτα δύο είναι τα "Μέσα Στα Παλιά Βαγόνια", σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου, και "Οι Φοιτητές", σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, τραγούδι με το οποίο διακόπτεται η συνεργασία του μεγάλου ερμηνευτή με τον σπουδαίο στιχουργό για 3 χρόνια, δηλαδή το 1974, όταν κυκλοφορούν οι "Φοιτητές" ξανά σε δίσκο 45 στροφών, μόνο που αυτή τη φορά, στη πίσω πλευρά ακούγεται ένα άλλο τραγούδι των ίδιων δημιουργών, το "Ένα Ένα Χάσαμε", που αποτελεί και το τελευταίο τραγούδι του Πουλόπουλου στη ΛΥΡΑ, αν εξαιρέσει κανείς τα ρεμπέτικα που ηχογράφησε την επόμενη χρονιά. 

 Πέρα από τα τραγούδια με τον Βασίλη Κουμπή και τον Γιώργο Κριμιζάκη, ο Γιάννης Πουλόπουλος, το 1971, συναντιέται άλλη μια φορά δισκογραφικά με τον Λευτέρη Παπαδόπουλου σε ένα ακόμα "διαμάντι" της ελληνικής δισκογραφίας. Οι συντελεστές του δίσκου "12 Τραγούδια Του Φ. Γ. Λόρκα", που είχε κυκλοφορήσει 2 χρόνια πριν, αποφασίζουν να αφήσουν παρακαταθήκη στην ελληνική μουσική άλλο ένα πολύ σημαντικό δίσκο. Μόνο που αυτή τη φορά, μοναδικός ερμηνευτής του δίσκου είναι ο Γιάννης Πουλόπουλος και ο Παπαδόπουλος αποδίδει στα Ελληνικά Πάμπλο Νερούντα, και όχι Λόρκα. Πιο συγκεκριμένα, ο Παπαδόπουλος αποδίδει στα Ελληνικά ποιήματα του Νερούντα αφιερωμένα στον αρχηγό της Μεξικανικής Επανάστασης του 1910, Εμιλιάνο Ζαπάτα, από την ποιητική συλλογή του, με τίτλο "Canto General" του 1950, αλλά και 2 ερωτικά, το "Ο Άνεμος Στο Νησί", από την συλλογή "Los Versos Del Capitan" του 1952, και το "Όταν Γέρνω Στα Βράδια", από τη συλλογή "Veinte Poemas De Amor Y Una Cancion Desesperada" του 1927. 
 Το ύφος, όμως, αυτού του δίσκου, καθαρά επαναστατικό, ήταν σίγουρο ότι θα ενοχλούσε το καθεστώς της Χούντας, η οποία, αρχικά, απαγόρευσε την κυκλοφορία του. Ο Αλέκος Πατσιφάς, όμως, πρότεινε στους Χουντικούς να επιτρέψουν την κυκλοφορία του δίσκου για να αποφευχθούν τυχόν διπλωματικά ζητήματα με την Χιλή, καθώς, εκείνη την χρονιά, ο Νερούντα επρόκειτο να πάρει Νόμπελ Λογοτεχνιάς. Η Χούντα, προσπαθώντας να αποφύγει κάτι τέτοιο να συμβεί, επέτρεψε τελικά την κυκλοφορία του δίσκου, ο οποίος χαρακτηρίζεται για τις αριστουργηματικές ενορχηστρώσεις του Μαμαγκάκη, την πετυχημένη απόδοση των ποιημάτων από τον Παπαδόπουλο και τις αριστουργηματικές, καθαρά επαναστατικές, ερμηνείες του έμπειρου πλέον Γιάννη Πουλόπουλου. 
 Στα τέλη του 1975, ο Γιάννης Πουλόπουλος φεύγει από τη ΛΥΡΑ και εντάσσεται στο δυναμικό της κυριάρχης δισκογραφικής εταιρείας της εποχής, της ΜΙΝΟΣ. Το 1976, κυκλοφορεί ένα δίσκο με τον Γιώργο Κατσαρό και τον Δημήτρη Ιατρόπουλο, τα "Τραγούδια Της Ξενιτιάς", που περνάει σχεδόν απαρατήρητος. Το γεγονός αυτό, οδηγεί τον μεγάλο ερμηνευτή στο να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό τραγούδι και τον μεταγλωττισμένο στίχο, που τα είχε κάνει μόδα στην Ελλάδα ο Γιάννης Πάριος. 

Έτσι, το 1977, κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος του Πουλόπουλου με μεταγλωττισμένα, με τίτλο "Αγάπαμε", που γνωρίζει τεράστια επιτυχία, κυρίως λόγω του ομώνυμου τραγουδιού. Στον δίσκο, πέρα από τα μεταγλωττισμένα, ακούγονται και τραγούδια σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη, Μάνου Κουφιανάκη και Γιάννη Σπανού. Ο Γιάννης Σπανός υπογράφει τη μουσική σε 4 τραγούδια του δίσκου, 3 από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Πρόκειται για τα "Τα Μάτια Σου Τα Μελαγχολικά", "Σε Θέλω", "Με Τη Ντάμα, Με Τον Ρήγα" και το λιγότερο γνωστό "Όλα Τα Μάτια", όλα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. 
 Με αυτά τα 4 πολύ όμορφα τραγούδια διακόπτεται η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλου για περίπου 15 χρόνια. Σε αυτά τα 15 χρόνια, ο Γιάννης Πουλόπουλος ακολουθεί το ευρωπαϊκό τραγούδι για 5 χρόνια ακόμα, ενώ στα επόμενα 5 χρόνια επανέρχεται στο ελαφρολαϊκό τραγούδι, με το οποίο καθιερώθηκε, και συνεργάζεται εκ νέου με τον Μίμη Πλέσσα και τον Γιάννη Σπανό, κάνοντας πάντα χρυσούς και πολλές φορές πλατινένιους δίσκους. 

 Στις αρχές του 1990, ο Πουλόπουλος "μετακομίζει" στην ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ, όπου συνολικά κυκλοφορεί δύο προσωπικούς δίσκους. Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του μεγάλου ερμηνευτή στην ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ κυκλοφορεί το 1992. Σε αυτό τον δίσκο, ο Πουλόπουλος ερμηνεύει σε δεύτερη εκτέλεση το "Ζω Για Να Σ' Αγαπώ", τραγούδι του οποίου η μουσική βασίζεται στο αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι "Η Λίμνη Των Κύκνων". Οι στίχοι του τραγουδιού, που έγινε και η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου, ανήκουν στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ο οποίος συνεργάζεται για πρώτη φορά, μετά από 15 χρόνια, με τον μεγάλο ερμηνευτή. Αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία συνεργασία του Πουλόπουλου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, καθώς ο δεύτερος, την ίδια χρονιά, αποφάσισε να απομακρυνθεί από τη δισκογραφία. Το 1997, επέστρεψε για τελευταία φορά στη δισκογραφία μέχρι τα τέλη του 1999, χωρίς, όμως, να συνεργαστεί ξανά με τον σπουδαίο στιχουργό. 
 Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο αποτελεί τη σημαντικότερη και μακροβιότερη της καριέρας του με στιχουργό και μία από τις σημαντικότερες, και την σημαντικότερη εμπορικά, της καριέρας του μεγάλου στιχουργού. Πρόκειται για μια συνεργασία που άφησε πίσω της αθάνατες και διαχρονικές επιτυχίες, δίσκους-θησαυρούς για την ελληνική δισκογραφία και τον εμπορικότερο ελληνικό δίσκο όλων των εποχών και συνδέεται άμεσα με τον Μίμη Πλέσσα, αλλά και με τον Γιάννη Γλέζο. Η σπουδαία αυτή συνεργασία διήρκεσε 26 χρόνια, από το 1966 έως και το 1992, κατά τα οποία ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 65 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, τα οποία αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:

ΜΙΝΟΣ
 01. Ξεγυμνώστε Τα Σπαθιά (1966) Γιάννη Μαρκόπουλου

ΛΥΡΑ
 02. Μην Του Μιλάτε Του Παιδιού (1967) Μίμη Πλέσσα
 03. Καμαρούλα Μια Σταλιά (1968) Μίμη Πλέσσα (με την Μαίρη Χρονοπούλου)
 04. Θα Πιω Απόψε Το Φεγγάρι (1968) Μίμη Πλέσσα
 05. Έξι Φεγγάρια (1968) Μίμη Πλέσσα 
 06. Στου Σπιτιού Σου Το Στενάκι (1968) Μίμη Πλέσσα 
 07. Στο Κερατσίνι (1968) Γιάννη Γλέζου
 08. Όλα Δικά Σου (1968) Μίμη Πλέσσα 
 09. Γέλαγε Η Μαρία (1969) Μίμη Πλέσσα
 10. Φραγκόκλησα (1969) Μίμη Πλέσσα (με την Πόπη Αστεριάδη)
 11. Μέθυσε Απόψε Το Κορίτσι Μου (1969) Μίμη Πλέσσα
 12. Ο Τρελός (1969) Μίμη Πλέσσα
 13. Πήρα Σύννεφο Δυο Τόπια (1969) Μίμη Πλέσσα
 14. Ξημερώνει Κυριακή (1969) Μίμη Πλέσσα
 15. Η Μυρσίνη Βάζει Τ' Άσπρα (1969) Μίμη Πλέσσα (με την Πόπη Αστεριάδη)
 16. Δώδεκα Μαντολίνα (1969) Μίμη Πλέσσα
 17. Το Άγαλμα (1969) Μίμη Πλέσσα
 18. Έπεφτε Βαθιά Σιωπή (1969) Μίμη Πλέσσα
 19. Το Τραγούδι Του Καβαλάρη (1969) Γιάννη Γλέζου
 20. Σεβιλλιάνικο Νανούρισμα (1969) Γιάννη Γλέζου
 21. Οι Ρηγάδες Της Τράπουλας (1969) Γιάννη Γλέζου (με την Έλενα Κυρανά)
 22. Θάνατος Την Αυγή (1969) Γιάννη Γλέζου
 23. Από Έρωτα Πεθαίνουν Τα Κλαριά (1969) Γιάννη Γλέζου
 24. Κόρντοβα (1969) Γιάννη Γλέζου
 25. Μπαλκόνι (1969) Γιάννη Γλέζου (με την Έλενα Κυρανά) 
 26. Αποχαιρετισμός (1969) Γιάννη Γλέζου
 27. Χάρτινο Τριαντάφυλλο (1969) Γιάννη Γλέζου (με την Έλενα Κυρανά)
 28. Η Μπαλάντα Των Τριών Ποταμών (1969) Γιάννη Γλέζου
 29. Του Χωρισμού Η Πόρτα (1969) Γιάννη Γλέζου
 30. Θα Σου Δώσω Μια (1969) Γιάννη Γλέζου
 31. Χαρά Μου (1969) Μίμη Πλέσσα
 32. Αυτόν Τον Ουρανό (1970) Μίμη Πλέσσα
 33. Η Ουρανία (1970) Μίμη Πλέσσα
 34. Ο Τζίτζικας (1970) Μίμη Πλέσσα
 35. Από Πείνα (1970) Μίμη Πλέσσα
 36. Η Μάνα Μου (1970) Μίμη Πλέσσα
 37. Έξι Άντρες (1970) Μίμη Πλέσσα
 38. Οι Τελευταίες Μέρες (1970) Μίμη Πλέσσα
 39. Του Αγοριού Η Καρδιά (1970) Μίμη Πλέσσα
 40. Απόψε Αντάμωσα Το Χάρο (1970) Μίμη Πλέσσα
 41. Χαλάζι Έφερε Η Ψιχάλα (1970) Μίμη Πλέσσα
 42. Μεθυσμένο Το Φεγγάρι (1970) Μίμη Πλέσσα
 43. Φεύγεις Για Τα Ξένα (1970) Μίμη Πλέσσα
 44. Πέρα Στα Παλιά Σαράγια (1970) Μίμη Πλέσσα
 45. Να 'Μουν Αγέρας (1970) Μίμη Πλέσσα
 46. Μέρες Του Καλοκαιριού (1970) Μίμη Πλέσσα
 47. Βοήθησέ Με (1970) Μίμη Πλέσσα (με την Ρένα Κουμιώτη) 
 48. Ένα Κορίτσι Της Προκοπής (1970) Μίμη Πλέσσα
 49. Ποια Νύχτα Σ' Έκλεψε (1970) Μίμη Πλέσσα
 50. Φεγγαράκι Χάσικο (1970) Βασίλη Κουμπή
 51. Όταν Της Γης Επλήθυναν Οι Πόνοι (1971) Γιάννη Γλέζου
 52. Ψωμί Μοιράζεις Και Γη (1971) Γιάννη Γλέζου
 53. Ο Ζαπάτα Ήταν Χώμα (1971) Γιάννη Γλέζου
 54. Το Φεγγάρι Κοιμάται (1971) Γιάννη Γλέζου
 55. Πατρίδα Ζητάμε (1971) Γιάννη Γλέζου
 56. Μεξικό, Ξερό Χωράφι Αγαπημένο (1971) Γιάννη Γλέζου
 57. Ο Άνεμος Στο Νησί (1971) Γιάννη Γλέζου
 58. Όταν Γέρνω Στα Βράδια (1971) Γιάννη Γλέζου
 59. Οι Φοιτητές (1971) Γιώργου Κριμιζάκη
 60. Ένα Ένα Χάσαμε (1974) Γιώργου Κριμιζάκη

ΜΙΝΟΣ
 61. Τα Μάτια Σου Τα Μελαγχολικά (1977) Γιάννη Σπανού
 62. Σε Θέλω (1977) Γιάννη Σπανού
 63. Με Τη Ντάμα, Με Τον Ρήγα (1977) Γιάννη Σπανού
 64. Όλα Τα Μάτια (1977) Γιάννη Σπανου

ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ
 65. Ζω Για Να Σ' Αγαπώ (1992) Τσαϊκόφσκι 

---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο----