Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον πολύ σπουδαίο συνθέτη Γιώργο Κατσαρό είναι από τις σημαντικότερες και πιο επιτυχημένες της καριέρας του, που άφησε πίσω της επιτυχίες και πολύ όμορφα τραγούδια, κυρίως σε στίχους Πυθαγόρα και Δημήτρη Ιατρόπουλου.
Το 1970, ο Πουλόπουλος, όντας πια ο πιο δημοφιλής Έλληνας τραγουδιστής, λόγω της τεράστιας επιτυχίας του "Δρόμου", ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο, που η εταιρεία ΛΥΡΑ περίμενε να κάνει αρκετές πωλήσεις. Στον δίσκο, ακούγονται συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα, του Γιάννη Γλέζου, του Γιώργου Ζαμπέτα, του Κώστα Κωνσταντακόπουλου, του ίδιου του Γιάννη Πουλόπουλου, αλλά και του Γιώργου Κατσαρού. Πιο συγκεκριμένα, ο Κατσαρός έδωσε δύο μοναδικά τραγούδια, σε στίχους Πυθαγόρα, το "Μάνα, Γυναίκα, Παναγιά" και τις "Πικροδάφνες", από τα οποία το πρώτο είχε κάποια επιτυχία.
Λίγο καιρό αργότερα, ο Κατσαρός και ο Πυθαγόρας έδωσαν άλλο ένα τραγούδι στον Γιάννη Πουλόπουλο, το οποίο, όμως, δεν κυκλοφόρησε τότε. Πρόκειται για το "Χωρίς Φιλί Κι Αντίο", ένα ξεχωριστό τραγούδι χωρισμού, το οποίο διακρίνεται για το ένα και μοναδικό κουπλέ που έχει. Το τραγούδι αυτό, κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα, το 1972, σε δίσκο 45 στροφών με το πιο πετυχημένο τραγούδι του διδύμου, το αμφιλεγόμενο "Πάμε Για Ύπνο Κατερίνα", τραγούδι που έγινε μεγάλη επιτυχία και οδήγησε τον Πουλόπουλο να κυνηγηθεί από τη Χούντα, η οποία νόμιζε πως υπήρχε κρυφό νόημα γι' αυτήν, και να φύγει στο εξωτερικό, κυρίως στη Γαλλία, για αρκετούς μήνες του 1973, μέχρι που τα πράγματα αποκαταστάθηκαν. Έκτοτε, ο Πουλόπουλος δεν ερμήνευσε ξανά τραγούδι του Κατσαρού που οι στίχοι να είναι του Πυθαγόρα και έκανε 3 ολόκληρα χρόνια να συνεργαστεί και πάλι με τον σημαντικό αυτό συνθέτη.
Το 1975, ο Πουλόπουλος κυκλοφόρησε ένα δίσκο διαφορετικό από ό, τι άλλο είχε κάνει μέχρι τότε, ο οποίος ονομάστηκε "12 Ρεμπέτικα". Στην πραγματικότητα, δεν είναι όλα τα τραγούδια ρεμπέτικα, καθώς υπάρχουν και αρκετά αρχοντολαϊκά της δεκαετίας του '60 στον δίσκο. Την ενορχήστρωση και των 12 αυτών μεγάλων τραγουδιών ανέλαβε ο Γιώργος Κατσαρός, ο οποίος σε συνδυασμό με την μεστή, μελωδική και ερωτική φωνή του Πουλόπουλου, έδωσε μια νέα ταυτότητα σε αυτά τα τραγούδια, και έκανε αυτές τις εκτελέσεις να ξεχωρίζουν από όλες τις υπόλοιπες που έχουν γίνει ανά τα χρόνια. Αυτός ο αρκετά επιτυχημένος δίσκος ήταν και ο τελευταίος του Πουλόπουλου στην ΛΥΡΑ, από την οποία έφυγε την ίδια χρονιά και "μετακόμισε" στην κυριάρχη δισκογραφική εταιρεία του ελληνικού τραγουδιού, τη ΜΙΝΟΣ, η οποία χρονιά με τη χρονιά γινόταν ακόμα πιο ισχυρή, και η μεταγραφή του Πουλόπουλου σε αυτή, συνέβαλλε σε αυτό σημαντικά.
Τον χειμώνα του 1975, ο Πουλόπουλος συνάντησε για άλλη μια φορά δισκογραφικά τον Γιώργο Κατσαρό, στην ηχογράφηση ενός πολύ ιδιαίτερου δίσκου, που έμελλε να είναι και ο πρώτος του μεγάλου ερμηνευτή στην καινούρια του δισκογραφική εταιρεία. Ο δίσκος ονομάστηκε "Τα Τραγούδια Της Ξενιτιάς" και αποτελούνταν από 12 τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου, ο οποίος τα είχε γράψει όταν βρισκόταν στην ξενιτιά το 1972. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1976 και, παρά την μοναδική ομορφιά των τραγουδιών του, ερμηνευμένα από τον μελωδικό και ευαίσθητο Γιάννη Πουλόπουλο, πέρασε σχεδόν απαρατήρητος, κυρίως λόγω του γεγονότος πως ο κόσμος, μετά την πτώση της Χούντας, ήθελε να ακούσει κάτι διαφορετικό, γι' αυτό και αναβίωσε το ρεμπέτικο και στράφηκε και στο ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι. Ίσως, το πιο γνωστό τραγούδι του δίσκου να είναι το "Εχτές Που Γιόρταζες", ενώ ακούστηκαν λίγο και τα "Ξενιτεμένη Κυριακή" και "Γεια Σου Λοιπόν". Λόγω της μικρής εμπορικής επιτυχίας του δίσκου, αλλά και της στροφής στο ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι, που πρώτος έφερε ο Γιάννης Πάριος, ο Γιάννης Πουλόπουλος αποφάσισε να αλλάξει ρεπερτόριο και να ακολουθήσει κι αυτός με τη σειρά του αυτό το είδος τραγουδιού, τραγουδώντας, από το 1977 και για μια πενταετία, μεταγλωττισμένες επιτυχίες, όπως το "Αγάπαμε", θέτοντας τις βάσεις για μια δεύτερη, εξίσου επιτυχημένη καριέρα. Παρ' όλα αυτά, ο Πουλόπουλος δεν συνεργάστηκε ποτέ ξανά με τον Γιώργο Κατσαρό και η σημαντική τους συνεργασία έληξε εκεί.
Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Γιώργο Κατσαρό είναι μία από τις πιο σημαντικές και επιτυχημένες του μεγάλου ερμηνευτή, αλλά και του συνθέτη, που διήρκεσε 11 χρόνια, από το 1965 έως και το 1976, με τραγούδια σε στίχους Πυθαγόρα και Δημήτρη Ιατρόπουλου. Ίσως, ο Γιώργος Κατσαρός ήταν ο άνθρωπος που άνοιξε το δρόμο προς τον κινηματογράφο για τον Γιάννη Πουλόπουλο, από τον οποίο ο δεύτερος καθιερώθηκε. Μέσα σε αυτά τα 11 χρόνια, ο Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 20 τραγούδια σε μουσική του μεγάλου Γιώργου Κατσαρού, τα οποία αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:
ΛΥΡΑ
01. Για Μένα Βράδιασε (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
02. Στον Πειραιά, Στον Πειραιά (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
03. Πολύ Αργά (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
04. Σ' Αγαπώ, Σ' Αγαπώ (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
05. Μάνα, Γυναίκα, Παναγιά (1970) Πυθαγόρα
06. Οι Πικροδάφνες (1970) Πυθαγόρα
07. Χωρίς Φιλί Κι Αντίο (1970) Πυθαγόρα
08. Πάμε Για Ύπνο Κατερίνα (1972) Πυθαγόρα
ΜΙΝΟΣ
09. Εχτές Που Γιόρταζες (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
10. Χριστέ Μου Που Μ' Ακούς (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
11. Το Διαβατήριο (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
12. Ο Εμιγκρές (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
13. Γεια Σου Λοιπόν (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
14. Μάνα Του Πρόσφυγα Το Αχ (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
15. Υγείαν Έχω (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
16. Ξενιτεμένη Κυριακή (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
17. Ο Μετανάστης (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
18. Στην Ίμβρο Και Στην Τένεδο (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
19. Ξενιτιά Στείλε Με Πίσω (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
20. Το Τραγούδι Της Μαγδαληνής (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο----
Η εν λόγω συνεργασία εγκαινιάστηκε το 1964, όταν ακόμα ο Πουλόπουλος δισκογραφούσε με τον Μίκη Θεοδωράκη, στο τραγούδι "Στράτα Τη Στράτα", το οποίο ο Κατσαρός ενορχήστρωσε. Οι δύο καλλιτέχνες συναντήθηκαν πάλι δισκογραφικά το 1965, αυτή τη φορά όμως με τον Κατσαρό στο ρόλο του συνθέτη, με δύο τραγούδια που κυκλοφόρησαν μαζί σε δίσκο 45 στροφών: τα "Για Μένα Βράδιασε" και "Στον Πειραιά, Στον Πειραιά" σε στίχους του πολύ σπουδαίου Πυθαγόρα, στα οποία δεύτερες φωνές κάνει η Ελένη Κλάδη. Το δεύτερο τραγούδι ακούστηκε στην ταινία "Ο Τετραπέρατος", που προβλήθηκε στις αίθουσες πρώτη φορά το 1966. Λίγο καιρό αργότερα, ο Κατσαρός και ο Πυθαγόρας έδωσαν δύο τραγούδια στην Ελένη Κλάδη, το "Πολύ Αργά" και το "Σ' Αγαπώ", στα οποία δεύτερες φωνές έκανε ο Γιάννης Πουλόπουλος. Το πρώτο από τα δύο αυτά τραγούδια ακούστηκε στην ταινία "Οι Στιγματισμένοι", που, επίσης, προβλήθηκε πρώτη φορά το 1966. Μετά από αυτά τα δύο τραγούδια, η συνεργασία του Πουλόπουλου με τον Κατσαρό διακόπηκε για περίπου 5 χρόνια, καθώς ο Πουλόπουλος άρχισε, λίγο καιρό αργότερα, τις πολύ πετυχημένες συνεργασίες του με τον Γιάννη Σπανό και τον Μίμη Πλέσσα, που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό.
Το 1970, ο Πουλόπουλος, όντας πια ο πιο δημοφιλής Έλληνας τραγουδιστής, λόγω της τεράστιας επιτυχίας του "Δρόμου", ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο, που η εταιρεία ΛΥΡΑ περίμενε να κάνει αρκετές πωλήσεις. Στον δίσκο, ακούγονται συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα, του Γιάννη Γλέζου, του Γιώργου Ζαμπέτα, του Κώστα Κωνσταντακόπουλου, του ίδιου του Γιάννη Πουλόπουλου, αλλά και του Γιώργου Κατσαρού. Πιο συγκεκριμένα, ο Κατσαρός έδωσε δύο μοναδικά τραγούδια, σε στίχους Πυθαγόρα, το "Μάνα, Γυναίκα, Παναγιά" και τις "Πικροδάφνες", από τα οποία το πρώτο είχε κάποια επιτυχία.
Λίγο καιρό αργότερα, ο Κατσαρός και ο Πυθαγόρας έδωσαν άλλο ένα τραγούδι στον Γιάννη Πουλόπουλο, το οποίο, όμως, δεν κυκλοφόρησε τότε. Πρόκειται για το "Χωρίς Φιλί Κι Αντίο", ένα ξεχωριστό τραγούδι χωρισμού, το οποίο διακρίνεται για το ένα και μοναδικό κουπλέ που έχει. Το τραγούδι αυτό, κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα, το 1972, σε δίσκο 45 στροφών με το πιο πετυχημένο τραγούδι του διδύμου, το αμφιλεγόμενο "Πάμε Για Ύπνο Κατερίνα", τραγούδι που έγινε μεγάλη επιτυχία και οδήγησε τον Πουλόπουλο να κυνηγηθεί από τη Χούντα, η οποία νόμιζε πως υπήρχε κρυφό νόημα γι' αυτήν, και να φύγει στο εξωτερικό, κυρίως στη Γαλλία, για αρκετούς μήνες του 1973, μέχρι που τα πράγματα αποκαταστάθηκαν. Έκτοτε, ο Πουλόπουλος δεν ερμήνευσε ξανά τραγούδι του Κατσαρού που οι στίχοι να είναι του Πυθαγόρα και έκανε 3 ολόκληρα χρόνια να συνεργαστεί και πάλι με τον σημαντικό αυτό συνθέτη.
Το 1975, ο Πουλόπουλος κυκλοφόρησε ένα δίσκο διαφορετικό από ό, τι άλλο είχε κάνει μέχρι τότε, ο οποίος ονομάστηκε "12 Ρεμπέτικα". Στην πραγματικότητα, δεν είναι όλα τα τραγούδια ρεμπέτικα, καθώς υπάρχουν και αρκετά αρχοντολαϊκά της δεκαετίας του '60 στον δίσκο. Την ενορχήστρωση και των 12 αυτών μεγάλων τραγουδιών ανέλαβε ο Γιώργος Κατσαρός, ο οποίος σε συνδυασμό με την μεστή, μελωδική και ερωτική φωνή του Πουλόπουλου, έδωσε μια νέα ταυτότητα σε αυτά τα τραγούδια, και έκανε αυτές τις εκτελέσεις να ξεχωρίζουν από όλες τις υπόλοιπες που έχουν γίνει ανά τα χρόνια. Αυτός ο αρκετά επιτυχημένος δίσκος ήταν και ο τελευταίος του Πουλόπουλου στην ΛΥΡΑ, από την οποία έφυγε την ίδια χρονιά και "μετακόμισε" στην κυριάρχη δισκογραφική εταιρεία του ελληνικού τραγουδιού, τη ΜΙΝΟΣ, η οποία χρονιά με τη χρονιά γινόταν ακόμα πιο ισχυρή, και η μεταγραφή του Πουλόπουλου σε αυτή, συνέβαλλε σε αυτό σημαντικά.
Τον χειμώνα του 1975, ο Πουλόπουλος συνάντησε για άλλη μια φορά δισκογραφικά τον Γιώργο Κατσαρό, στην ηχογράφηση ενός πολύ ιδιαίτερου δίσκου, που έμελλε να είναι και ο πρώτος του μεγάλου ερμηνευτή στην καινούρια του δισκογραφική εταιρεία. Ο δίσκος ονομάστηκε "Τα Τραγούδια Της Ξενιτιάς" και αποτελούνταν από 12 τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου, ο οποίος τα είχε γράψει όταν βρισκόταν στην ξενιτιά το 1972. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1976 και, παρά την μοναδική ομορφιά των τραγουδιών του, ερμηνευμένα από τον μελωδικό και ευαίσθητο Γιάννη Πουλόπουλο, πέρασε σχεδόν απαρατήρητος, κυρίως λόγω του γεγονότος πως ο κόσμος, μετά την πτώση της Χούντας, ήθελε να ακούσει κάτι διαφορετικό, γι' αυτό και αναβίωσε το ρεμπέτικο και στράφηκε και στο ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι. Ίσως, το πιο γνωστό τραγούδι του δίσκου να είναι το "Εχτές Που Γιόρταζες", ενώ ακούστηκαν λίγο και τα "Ξενιτεμένη Κυριακή" και "Γεια Σου Λοιπόν". Λόγω της μικρής εμπορικής επιτυχίας του δίσκου, αλλά και της στροφής στο ευρωπαϊκό ερωτικό τραγούδι, που πρώτος έφερε ο Γιάννης Πάριος, ο Γιάννης Πουλόπουλος αποφάσισε να αλλάξει ρεπερτόριο και να ακολουθήσει κι αυτός με τη σειρά του αυτό το είδος τραγουδιού, τραγουδώντας, από το 1977 και για μια πενταετία, μεταγλωττισμένες επιτυχίες, όπως το "Αγάπαμε", θέτοντας τις βάσεις για μια δεύτερη, εξίσου επιτυχημένη καριέρα. Παρ' όλα αυτά, ο Πουλόπουλος δεν συνεργάστηκε ποτέ ξανά με τον Γιώργο Κατσαρό και η σημαντική τους συνεργασία έληξε εκεί.
Συμπερασματικά, η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Γιώργο Κατσαρό είναι μία από τις πιο σημαντικές και επιτυχημένες του μεγάλου ερμηνευτή, αλλά και του συνθέτη, που διήρκεσε 11 χρόνια, από το 1965 έως και το 1976, με τραγούδια σε στίχους Πυθαγόρα και Δημήτρη Ιατρόπουλου. Ίσως, ο Γιώργος Κατσαρός ήταν ο άνθρωπος που άνοιξε το δρόμο προς τον κινηματογράφο για τον Γιάννη Πουλόπουλο, από τον οποίο ο δεύτερος καθιερώθηκε. Μέσα σε αυτά τα 11 χρόνια, ο Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 20 τραγούδια σε μουσική του μεγάλου Γιώργου Κατσαρού, τα οποία αναγράφονται στην παρακάτω λίστα:
ΛΥΡΑ
01. Για Μένα Βράδιασε (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
02. Στον Πειραιά, Στον Πειραιά (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
03. Πολύ Αργά (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
04. Σ' Αγαπώ, Σ' Αγαπώ (1965) Πυθαγόρα (με την Ελένη Κλάδη)
05. Μάνα, Γυναίκα, Παναγιά (1970) Πυθαγόρα
06. Οι Πικροδάφνες (1970) Πυθαγόρα
07. Χωρίς Φιλί Κι Αντίο (1970) Πυθαγόρα
08. Πάμε Για Ύπνο Κατερίνα (1972) Πυθαγόρα
ΜΙΝΟΣ
09. Εχτές Που Γιόρταζες (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
10. Χριστέ Μου Που Μ' Ακούς (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
11. Το Διαβατήριο (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
12. Ο Εμιγκρές (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
13. Γεια Σου Λοιπόν (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
14. Μάνα Του Πρόσφυγα Το Αχ (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
15. Υγείαν Έχω (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
16. Ξενιτεμένη Κυριακή (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
17. Ο Μετανάστης (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
18. Στην Ίμβρο Και Στην Τένεδο (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
19. Ξενιτιά Στείλε Με Πίσω (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
20. Το Τραγούδι Της Μαγδαληνής (1976) Δημήτρη Ιατρόπουλου
---- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού από το ιστολόγιο----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου